In slechts twee ziekenhuizen in Nederland kunnen familieleden en andere naasten rekenen op psychosociale ondersteuning op de spoedeisende hulp. In het LUMC door medewerkers familieopvang en in het UMC Groningen door maatschappelijk werkers (Dekker- de Groot, 2005; van der Heijden en Ris 2005; Verharen, 2005). In alle andere ziekenhuizen zijn naasten aangewezen op verpleegkundigen die daar in de hectiek van het werk niet altijd aan toekomen. Is in deze acute fase van de zorg psychosociale ondersteuning van familie nodig? Wie moet deze bieden? Wat is er dan precies nodig?
Vanuit het lectoraat deed ik onderzoek naar de behoeften van naasten van traumapatienten in verschillende stadia van de opname. De vraag naar psychosociale ondersteuning is daarin meegenomen. Op het jaarlijks symposium van het lectoraat presenteer ik de eerste resultaten, waarna ik met een forum van maatschappelijk werkers in gesprek ga over hoe zij tegemoet komen aan dergelijke behoeften. Onderzoek en praktijk worden hierin bij elkaar gebracht. Samen zoeken we naar een antwoord op de vraag welke steun er voor de naasten nodig is. Uw inbreng is hierbij welkom! Op http://www.han.nl/ onder lectoraat Acute Intensieve Zorg vindt u de uitnodiging voor het symposium.

Literatuur:

Dekker-Groot, L. (2005) Alleen pleisters plakken? Psychosociale hulpverlening bij de Spoedeisende hulp in ziekenhuizen, Maatwerk, nummer 4, 26-29, Houten: Bohn Stafleu Van Loghum

Heijden, E. van der en Ris, L. (2005) Een stem verlenen. Maatschappelijk werkers in de centrale spoedopvang. Maatwerk. 6, 22-25, Houten: Bohn Stafleu Van Loghum

Verharen, L., (2005) Twee ziekenhuizen doen het wel