Voor het onderzoek ‘De ondersteuning van naasten van traumapatiënten’ heb ik een dag meegelopen op de spoedeisende hulp en intensive care van een traumacentrum. Ik wilde met eigen ogen zien wat familieleden kunnen verwachten wanneer hun dierbare na een ongeval wordt opgenomen.

In de drukte en hectiek op de SEH schiet de aandacht voor de familie er nog al eens bij in. Mensen wachten soms uren in onzekerheid en durven artsen en verpleegkundigen niet te storen, want zij moeten voor de patiënt zorgen. Familieleden verkeren in crisis en niet iedereen weet zich daar even goed in staande te houden. Er kunnen relationele problemen zijn, die in deze situatie opspelen of praktische problemen zoals de opvang van de kinderen. In slechts twee ziekenhuizen zijn er maatschappelijk werkers of medewerkers familieopvang die in dergelijke situaties op de SEH er voor de familie kunnen zijn.

In Maatwerk leest u mijn bevindingen op de SEH: Verharen, L. (2008) Wie denkt aan de familie, Maatwerk, nr.1, Houten: Bohn Stafleu van Loghum