Tijdens het symposium van het lectoraat presenteerde ik in een workshop de resultaten van het onderzoek naar de baat die naasten van traumapatiënten ervaren aan de psychosociale hulpverlening door maatschappelijk werkers. In het onderzoek bleek dat naasten gebaat zijn bij de hulp die bestaat uit een combinatie van ondersteuning, hulp bij het leren omgaan met de situatie en de gevolgen daarvan, hulp bij praktische problemen en hulp bij communicatieproblemen met het behandelteam.

In de workshop bespraken de deelnemers met elkaar wat er nodig is om in de traumazorg de opvang en begeleiding van naasten te verbeteren. Het was een levendige en betrokken discussie. Verpleegkundigen gaven aan niet altijd te weten wat maatschappelijk werk naasten te bieden heeft. De resultaten van het onderzoek geven inzicht daarin. Maatschappelijk werkers kunnen deze gebruiken om hun werk te profileren in bijvoorbeeld klinische lessen. Maar mijn belangrijkste conclusie van de middag is dat verpleegkundigen en maatschappelijk werkers met elkaar in gesprek moeten komen en blijven. In de workshop ontstond namelijk een constructieve uitwisseling over het gezamenlijk verbeteren van de praktijk. In de dialoog vonden zij elkaar in de zorg die zij hebben om naasten.  Voor goede opvang en begeleiding van naasten is het van belang dat verpleegkundigen en maatschappelijk werkers elkaar weten te vinden.