Rapid response systemen zijn geïntroduceerd om kritisch zieke patiënten tijdig te behandelen. Om deze patiënten te herkennen is de Early Warning score ontwikkeld. Dit is een set van vitale functies, bij het bereiken van drempelwaarden moet de hulp van een zaalarts of het spoedinterventieteam worden ingeroepen. In de praktijk blijkt dat verpleegkundigen en zaalartsen niet, of te laat deze hulp inroepen. Dit is meestal het gevolg van onvoldoende samenwerking tussen de diverse hulpverleners.
In verschillende ziekenhuizen wordt de Early Warning score geïntegreerd in het elektronisch patiëntendossier. Bij afwijkingen wordt automatisch de zaalarts of het spoedinterventieteam gewaarschuwd. Dit lijkt een verbetering, maar lost een slechte samenwerking tussen de hulpverlenrs niet op.
De Early Warning score spoort niet alle kritisch zieke patiënten(tijdig) op. Het ‘niet pluis’ gevoel van verpleegkundigen is daarom belangrijk om deze zieke patiënten te herkennen en voor hen adequate hulp in te roepen. Goede communicatie tussen de hulpverleners blijft daarom noodzakelijk om de patiëntveiligheid te garanderen.