In de traumazorg ligt (terecht) het accent op levensreddende handelingen in de acute situatie. Naast de medisch –technische handelingen met alle aandacht voor het stabiliseren van de vitale functies is het belangrijk dat zorgprofessionals oog en oor hebben voor de behoeften van de patient en zijn familie tijdens de gehele zorgketen. De traumapatiënt heeft te maken met verschillende schakels in de keten van de traumazorg: de ambulance, spoedeisende hulp, intensive care, en revalidatie. Voor hem/haar is dat één, vaak lange, weg. De meeste zorgverleners zien van die weg slechts een deel: je werkt op de ambulance, de SEH, IC of revalidatie. De betrokkenheid van de hulpverlener is voorbij wanneer de patiënt is overgedragen naar de volgende afdeling. Om het denken vanuit patientenperspectief te helpen bevorderen richt het lectoraat zich op de patient in de gehele keten van acute intensieve zorg; de “kritieke keten”. (De DVD over communicatie in de kritieke keten is te leen bij het secretariaat). Het Ketendenken wordt sterk gepropageerd in het advies “Verpleegkundige toekomst in goede banen”. Daarin wordt gepleit voor ketendenken in opleidingen zodat bijvoorbeeld ambulanceverpleegkundigen, SEH en IC verpleegkundigen wederzijds inzetbaar zijn. De digitale versie is te downloaden via www.venvn.nl. In gesprekken met het veld bleken sommige verpleegkundigen geen, en andere sterke, behoefte te hebben aan brede inzetbaarheid in de acute intensieve zorg. Willen lezers reageren die hierover een mening hebben of hiermee ervaring hebben?