Het is donderdagnacht 0.30u. We zijn zojuist aangekomen in Sao Paulo. Afgelopen dinsdag hebben we diverse Olympische sportlocaties in Rio de Janeiro bekeken. We hebben geen sporter gezien helaas. Kennelijk is bezettingsgraad van ruimtes in Brazilie wat minder van belang, hetgeen me overigens zeer aanspreekt. In onderwijs, gezondheidszorg en ook in sport hoeft het economisch motief niet altijd het belangrijkste criterium te zijn. Het bezoek ‘s middags en ‘s avonds aan Favela da Mare bekrachtigt me in dit standpunt. Deze Favela is pas sinds 3 maanden ‘gepassiviseerd’ na een inval van politie en leger. De kogelgaten zijn nog zichtbaar, het drama van de daarbij  omgekomen kinderen en volwassenen nog voelbaar. Er wonen 140.000 mensen in deze Favela. Dat is maar iets minder dan in Nijmegen. In totaal wonen er in Rio 1,4 miljoen mensen in diverse  Favela’s.

Nanko van Buren van St Ibiss werkt in deze Favela. Zijn presentatie over hoe hij met behulp van sport de gemeenschap verandert is indrukwekkend. Van de drugsbendes die de buurt terroriseerden, de kinderen (10-18) die slechts tijdens de voetbalwedstrijdjes hun zware wapens aflegden, tot de situatie nu; kinderen die durven te spelen, voetbalcompetities voor jong en oud, ouderen die de ‘velden’ aanleggen en een gemeenschap die zich verbonden voelt, die het samen leuk heeft. Sport is daarbij de bindende factor. Een paar kinderen verrassen ons met een prachtige dansdemonstratie.

Overigens verloren we ruim van een Braziliaans veteranenteam, maar dat verlies was te verdragen.

Woensdag staat het vertrek naar Brasilia op het programma. Omdat het ochtendprogramma om 8.00 start met een plenaire sessie en presentaties ben ik om 6 uur gaan rennen langs het strand. De warme stralen van de opkomende zon geven me voor weken energie. Ik begin langzamerhand de volksaard van de Brazilianen te begrijpen. De permanente belofte van een vreugdevolle toekomst is voelbaar. Zo’n belofte geeft rust en ontspanning, het maakt pijn te verdragen, het maakt zorgeloos, geeft vertrouwen en maakt blij. Bijzonder dat zoiets in een samenleving voelbaar is. Het verklaart dat Brazilie de Olympische Spelen van 2016 oa het thema ‘celebration’ heeft meegegeven.

‘s Avonds hebben we de Nederlandse ambassade in Brasilia bezocht.

Donderdag tot in de middag op het ministerie van sport. Aanvankelijk vond ik het erg leuk dat ze een ministerie van sport hebben. Later bleek dat ze 37 ministeries hebben, dat maakt een ministerie van sport dan weer wat minder bijzonder. Veel presentaties over het overheidsbeleid op het gebied van sport, gezondheid, onderwijs en topsport. Ook presentaties over de betekenis en de effecten van de twee grote evenementen in respectievelijk 2014 en 2016.

En nu dus Sao Paulo. De stad die als kandidaat stad voor de OS heeft verloren van Rio. Ik ben benieuwd hoe het hier is, maar ga eerst even slapen.