Door: Denise Daniëls, 4^e jaars student SGM

6 Weken geleden op 10 januari was het zover, ik ging echt naar Costa Rica! Beginnen aan een nieuw avontuur en afstuderen in het buitenland. Iets heel anders dan afstuderen in Nederland waar ik bewust voor heb gekozen.

Ik ben hier via de Stichting ISOP uit Groningen. ISOP staat voor Internationale Studenten Ontwikkelingsprojecten. En is een organisatie bestaande uit vrijwilligers. Voordat ik afreisde naar Costa Rica heb ik 3 voorbereidingsweekenden in Groningen gehad met ISOP. Ontzettend leuk en leerzaam. Van het doen van spelletjes tot aan sporten, van het bespreken van competenties tot aan gebreken, van groepsprocessen tot individuen en van overdag serieus bezig zijn tot aan ’s avonds werken aan het groepsproces door gezellig op stap te gaan! Alles kwam hier aanbod. Verder zijn er oud projectleden geweest die de voorgaande periodes in Costa Rica stage hebben gelopen en hebben we ook over Costa Rica zelf een hoop te horen gekregen en zijn we dus goed voorbereid begonnen aan onze stage!

Maar hier aangekomen, merk je dat de verwachtingen het niet altijd waar maken. Al had ik bewust niet zo heel veel verwachtingen en liet ik het maar op me af komen.

Ik verblijf hier in een gastgezin. Mijn gastgezin is echt super! Ze zijn heel gastvrij. Alles gaat hier ook in het Spaans dus in het begin nogal lastig, maar ze hebben hier echt heel veel geduld mee. Doordat ik hier in een gastgezin zit, merk ik echt dat ik veel mee krijg van de cultuur en leer je ontzettend veel over de mensen, gewoontes en het eten hier!

Ik woon hier echt in een achterstandswijk. Het is net een vuilnisbult. Als je zegt dat de vuilniswagens het vuil verspreiden, zal je het hier ook geloven. Er is genoeg plaats voor de kinderen om te spelen, maar kinderen vervelen zich hier echt en hangen maar gewoon een beetje rond! Of ze zitten binnen, achter de wii, computer, Nintendo of tv (zulk soort dingen hebben ze hier dan wel)!

Ik zit hier met een projectgroep van in totaal 5 mensen. 3 sportmanagers, 1 gezondheidsmanager en 1 sportontwikkelaar. Vanaf 10 februari beginnen hier de scholen weer na een lange vakantie te hebben gehad. We gaan dan de gymlessen op de scholen geven. Daarnaast gaan we ook zorgen voor de buitenschoolse activiteiten. Ook gaan we iets opzetten voor de meisjes hier, omdat zij vaak helemaal niet buiten komen of nergens bij worden betrokken. En ook de zwemlessen zullen wij hier gaan verzorgen. En als laatste zullen er 1 á 2 keer in de maand sportdagen worden georganiseerd door ons voor de kinderen.

Daarnaast beginnen we deze periode hier met een nieuw project, namelijk een voetbalschool! Voordat ik vertrok uit Nederland werd mij verteld dat er al een bestuur was en een locatie. Deze locatie was bedoeld voor de voetbalschool, sportdagen en buitenschoolse activiteiten. Maar deze locatie had toch echt wel een opknapbeurt nodig. Met ons ingezamelde geld en de bijdrage van de HAN zijn we de eerste paar weken hier dus ook erg druk geweest met schilderen, schoonmaken en opknappen. Het is nog lang niet klaar, maar het ziet er in ieder geval weer beter uit! Ook het bestuur was nogal onduidelijk, tijdens de eerste vergadering stonden we al op de verkeerde locatie en eenmaal op de goede locatie, waren er wel 2 mensen aanwezig! Dus dat wordt vanaf 0 beginnen.

Mijn scriptie zal daarom ook gericht worden op de voetbalschool. De scriptie zal een vorm van een adviesrapport krijgen. Ik ga een advies geven over de organisatie, bestuur, structuur en misschien nog wel het belangrijkste op welke manier ze het beste de continuïteit kunnen waarborgen en op welke manier ze draagvlak kunnen creëren. Het is belangrijk dat wanneer wij in juli weggaan de voetbalschool door de bewoners hier zelf kan worden voortgezet.

In deze cultuur zal dit nog erg lastig worden. Er heerst hier een echt ticocultuur wat naar mijn indruk na deze 6 weken betekent, dat alles heel langzaam dus op z’n tijd gaat. 10.00 u. is hier 11.00 u. En niemand maakt zich druk. Maar als je de mensen eenmaal zo ver hebt, doen ze alles voor je en zijn ze echt heel betrokken!

Ik ben er al aardig aan gewend en weet er mee om te gaan. Maar straks voor onze projecten zal dit lastiger worden, een mooie uitdaging dus.

Tot nu toe ben ik ontzettend blij dat ik voor deze stage heb gekozen. Iets heel anders dan stage lopen in Nederland en van 9.00 u. tot 17.00 u. op het kantoor zitten. Natuurlijk moet ik straks heel wat uurtjes steken in mijn scriptie en zit ik wel een aantal uren achter mijn laptop. Maar de ervaring en ontwikkeling hier die je mee maakt is tot nu toe echt zo mooi! Ik heb al zoveel geleerd van de cultuur hier. Daarnaast het samenwerken voor mij met een hele nieuwe groep. Ik zit hier niet met studenten van de HAN, maar met allemaal andere studenten uit Groningen. En de taal natuurlijk, ze verstaan hier amper Engels, dus alles gaat gelijk in het Spaans. Ik heb hiervoor ook tijdens mijn 2 introductieweken hier lessen Spaans gevolgd en een cursus in Nederland. En daarbij de achterstand hier. Ik besef me wel heel erg hoe luxe wij het hebben in Nederland. Mijn huis hier is zo anders, maar ik red me prima. Het is wel eens goed om te zien hoe het ook met minder materialen en middelen kan. De mensen zijn hier al tevreden als ze gewoon eten kunnen kopen voor hun gezin. Ook internet en telefoon werkt hier heel anders. In Nederland heb je gewoon overal verbinding. In mijn gastgezin hebben ze wel internet, alleen werkt het gewoon wat trager. Maar wel mooi om een halfjaar even te doen met wat minder. Bijna geen internet, geen telefoon die je de hele dag in de gaten houdt. Helemaal richten op de projecten!

De kinderen zijn hier ook echt zo dankbaar. Laatst hebben we al een sportspel met ze gedaan en ze waren helemaal enthousiast. Met een paar slippers en een bal hebben we een mooi spel verzonnen en hebben de kinderen zich prima vermaakt. Kinderen waren zo dankbaar dat ze stukjes sinasappels voor ons gingen halen thuis, kleine gebaren, maar wel heel mooi! Verder herkennen ze je gelijk! Ze roepen de hele tijd profi profi profi, wat meester/juf betekent. Echt heel mooi hoe de kinderen het hier waarderen!

Dit was het tot nu toe. Er zal zeker nog een vervolg verslag komen. Hierin kan ik dan meer vertellen over het lesgeven, mijn onderzoek, ervaringen en alles hier eigenlijk!