Jannes Slomp was van 7 tot 14 maart in India, in het kader van een samenwerking met DEI (Dayalbagh Educational Institute), een ‘deemed University in Agra’. Hij was actief binnen de universiteit, maar gaf ook presentaties/lectures bij een aantal bedrijven, zoals Ford en Yamaha. Een belangrijke les die hij meeneemt, is: “breng de gemba naar je vingers”. In deze blog geeft hij aan hoe hij tot deze les is gekomen.

DEI – een bijzondere universiteit
De missie van DEI is het opleiden van mensen die in staat zijn om blijvend te leren en willen bijdragen aan de samenleving. Ze noemen dit ‘the total quality man’. De Universiteit is opgezet vanuit een aan het hindoeïsme gerelateerde religie, de zogeheten Radhasoami Faith. Dienstbaarheid, ‘seva’, is een belangrijk principe binnen deze religie. Door dienstbaar te zijn, kom je dichter bij de basis en het doel van je bestaan. De universiteit is energie-positief: zonnecollectoren leveren meer energie op dan nodig is voor het eigen gebruik. Ook zijn ze nadrukkelijk betrokken bij diverse sociale projecten, zoals het ontwikkelen van een aantal plattelandsregio’s in India. Het collegegeld dat studenten moeten betalen is zeer minimaal. Het aantal aanmeldingen overtreft de capaciteit van de universiteit ruimschoots. Ze hebben een duidelijke groeifilosofie.

Werken op het land

Foto: In de vroege ochtend werken op het land

Binnen de Radhasoami gemeenschap bestaan diverse mogelijkheden om bezig te gaan met ‘seva’, dienstbaarheid. Eén van deze mogelijkheden is het werken op het land, met schoffel en/of andere hulpmiddelen, vroeg in de morgen, voordat de werkdag begint. Honderden mensen, uit alle lagen van de bevolking, grijpen deze mogelijkheid aan en werken van circa 4.00 uur tot 6.00 uur op de uitgestrekte velden van de Radhasoami gemeenschap. Ook ik heb een aantal keren geparticipeerd. Het wroeten in de grond en het opkomende licht doen je beseffen hoe afhankelijk je als mens bent van wat de aarde en de zon je geeft. Je staat dichter bij de gemba, datgene wat verantwoordelijk is voor je bestaan.

Plan-Do-Check-Act
In het kader van onze Memorandom of Understanding (MoU) met DEI heb ik een workshop gegeven voor studenten en een aantal mensen uit het bedrijfsleven. De workshop ging in op de ontwikkeling van Lean en Continu Verbeteren binnen het bedrijf en de link hiermee met de bedrijfsstrategie en de deployment daarvan. Het was interessant om te ontdekken dat het principe van Plan-Do-Check-Act slecht begrepen wordt. In feite is PDCA de wetenschappelijke methode waarmee binnen bedrijven verbeteringen ontstaan en het leren vorm krijgt. Je maakt een plan: een ontwerp en een

Foto: studenten en een aantal managers die een ééndaagse workshop Continu Verbeteren hebben gevolgd

implementatieplan. Het ontwerp en het plan zijn in feite hypotheses: je verwacht dat de uitvoering ervan tot resultaten leidt. Vervolgens moet je het uitvoeren (‘do’), conform de hypotheses. Afwijkingen noteer je. Op een vastgesteld moment vindt de ‘check’ plaats, waar je bestudeert of de hypotheses juist waren. Hiervan moet je leren. En dit leren leidt tot vervolg-acties (‘act’) waarin de opgedane kennis wordt verankerd en gebruikt in verbeter- en vervolgprojecten. Vooral het ‘check’ is belangrijk binnen PDCA en juist dat wordt vaak vergeten in de praktijk. Checken doe je vooral door in de grond te wroeten, door te kijken en informatie te verzamelen op de gemba, de plaats waar het gebeurd is.

Ford en Yamaha
Op maandag 12 en dinsdag 13 maart heb ik een viertal bedrijven bezocht waaronder Ford en Yamaha, te Chennay. Bij Ford mocht ik een lezing geven binnen de “Ford GDI&A India Guest Lecture Series”. Zo’n 50 managers waren aanwezig en circa 100 managers world-wide hebben de lezing digitaal gevolgd.

Foto: In gesprek met managers bij Yamaha

De lezing ging over het belang van het appreciëren en ontwikkelen van sequentiële afhankelijkheden. Ongeveer hetzelfde verhaal heb ik gehouden voor zo’n 40 managers van Yamaha. Het was goed om te merken hoe leergierig de managers zijn. Binnen Yamaha kregen we vervolgens een ruime excursie. Het was indrukwekkend te zien hoe Yamaha een takttijd van zo’n 24 seconden realiseert en een lange lijn binnen een takt kan omstellen, hoe de verschillende functies op elkaar zijn afgestemd. Het was interessant om te zien dat het gebruik van informatietechnologie zeer beperkt was. Op vele plekken hingen velletjes papier waarop handmatig geschreven werd hoe mensen werden ingezet, het welbevinden van werknemers, de performance van de verschillende stations en afwijkingen van de norm. Door veel handmatig te laten doen, vergroot je de verantwoordelijkheid en betrokkenheid van je medewerkers: duidelijk is dat zij de producenten van bruikbare informatie zijn. Er is geen geautomatiseerde ‘big brother’.

Tot slot
De ervaringen in India hebben me duidelijk gemaakt dat het belangrijk is voor zowel managers als werknemers om dicht bij de gemba, de plek waar het gebeurt, te staan en eigenaar te worden van wat daar wordt voortgebracht. Met automatisering en informatisering, hoe belangrijk ook, moet je toch uitkijken voor vervreemding en het verdwijnen van verantwoordelijkheidsgevoel. Het is belangrijk dat mensen grip houden op wat er gebeurt.

Samenwerking met DEI
Met prof. Caprihan van DEI zijn een aantal afspraken gemaakt voor verdere samenwerking, zowel op het gebied van onderzoek als onderwijs. In het onderzoek zullen we ons focussen op het vereenvoudigen van de flow binnen ‘high-variety/low-volume’ omgevingen. In het onderwijs zal hij Quality Control verzorgen binnen onze nieuwe master Lean Engineering. Ook zullen we proberen om gezamenlijke projecten op te zetten waar studenten van beide universiteiten hun tanden in kunnen zetten. Via skype kan prima communicatie plaatsvinden.

Ideeën samenwerking DEI en HAN (en anderen) zijn zeer welkom
Neem voor meer informatie over deze
samenwerking of ideeën rond nieuwe
samenwerkingsvormen contact op met:
jannes.slomp@han.nl
06 22 82 89 00

– Auteur: Jannes Slomp –