Minister Asscher van sociale zaken luidt de noodklok vanwege een typisch probleem binnen het bedrijfsleven. De politiek komt er namelijk achter dat achter het gros van het ziekteverzuim binnen bedrijven psychische klachten schuilen. Wetenschappelijk onderzoek wijst al jaren op het verband tussen psychosociale arbeidsbelasting en ziekteverzuim, maar de politiek nu dus ook. Dit zorgt ervoor dat er echt verandering kan komen in de omgang met psychische klachten op de werkvloer. Saillant detail, de meeste psychische problemen komen voort uit het gevoel dat werk en privé niet gescheiden kunnen worden. Wat betekent dat nu voor het werkveld? Waarom biedt dit perspectief voor duizenden SGM-ers? En waar liggen de oplossingen?

First things first, de betekenis voor het werkveld. Politieke aandacht heeft twee mogelijkheden tot gevolg. Op de eerste plaats kan het leiden tot meer geld om een bepaald probleem aan te pakken, gezien de huidige financiële situatie is dit niet aannemelijk. Een tweede gevolg kan het aanscherpen van het beleid zijn, het opleggen van regels, aanscherpen van controles of doorvoeren van strengere wetgeving. Qua wetgeving is een werkgever al verplicht om te zorgen voor een verantwoorde psychosociale arbeidsbelasting. In de praktijk wordt hier niet of nauwelijks op gelet, gecontroleerd of geacteerd. Het lijkt een wet die alleen toepasbaar is voor extreme excessen. Mocht de politiek hier daadwerkelijk mee aan de slag gaan, dan betekent dit waarschijnlijk dat de maatregelen die zij nemen zich richten op beleid. Duidelijkere richtlijnen, strengere eisen aan bedrijfsbeleid en meer concrete acties nemen ten aanzien van signalen van psychosociale arbeidsoverbelasting.

En dat is het moment waarop een SGM-er zijn kans kan grijpen. Wij weten namelijk stiekem best veel af van dit soort zaken. Gedragsbeïnvloeding, gezondheid op de werkplek bevorderen, coachtrajecten opstarten en we kunnen dit zelfs redelijk evidence based uitvoeren. De sleutel van ons succes zal afhangen van het raakvlak dat wij kunnen creëren met het bedrijfsleven. Bedrijven hebben weinig behoefte aan idealistische zweverige trainingen, bijvoorbeeld mindfulness, die proberen onze denkwijze als mens te veranderen. Veel meer hebben zij aan concrete handvaten waarmee zij om kunnen gaan met dit probleem. Het gaat om tips, trucs en manieren van denken om een werkdag, plezieriger, duidelijker en uitdagender te maken. Mocht de politiek deze kansen gaan bieden, dan zullen wij als SGM-ers wel op moeten staan en duidelijk moeten maken dat wij de aangewezen persoon zijn voor deze job. (Alvast een tip voor de directie, mocht Asscher dit promotioneel aan willen pakken, ga dan alsjeblieft heel hard lobbyen voor jullie studenten om een uithangbord voor zijn plannen te zijn.) De kans bestaat namelijk dat de huidige generatie HRM-ers dit gaat doen. Dat is niet alleen slecht voor SGM-ers, maar ook voor bedrijven. Traditioneel richt HRM zich namelijk uitsluitend op de in- door- en uitstroom van personeel. Een bekend geluid binnen organisaties: “HRM, als je daar komt is het vaak foute boel.” Daarom is juist een SGM-er de aangewezen persoon om wel actief en positief binnen een hele organisatie bezig te zijn. Men kent ons nog niet, daarom kunnen wij het vertrouwen van medewerkers voor ons winnen.

En waar zou een SGM-er de oplossing voor dit probleem dan moeten zoeken? Asscher wijst in de richting van de scheiding tussen werk en privé. Daar ligt waarschijnlijk ook een groot gedeelte van de oplossing, maar niet in de richting waar je het zou verwachten. Het vasthouden aan een strakke scheidslijn tussen werk en privé is waarschijnlijk hetzelfde als het hechten aan MS-dos op je pc. Niet meer van deze tijd en een systematiek die achterhaald is en niet meer aansluit bij de huidige tijdsgeest. Dagelijks besteed je ongeveer evenveel tijd aan werk als privé, waarom zou je dan werk gaan doen dat niet bij jou privéleven past? Ik zou mijn werk en privéleven niet eens willen scheiden, het biedt me namelijk veel mogelijkheden. Waarom kan ik niet tegen m’n baas zeggen, goh op maandag ben ik wat eerder weg omdat er een aantal vrienden komen eten. Maar donderdag kan ik best wel wat extra werk doen want dan heb ik toch niets gepland. Of in ergere gevallen, mijn relatie loopt niet zo lekker dus ik ben misschien wat afwezig, zou ik wat meer werk op de achtergrond kunnen doen? Uiteraard kan dit alleen op basis van vertrouwen tussen medewerkers en leidinggevend kader. De oplossing ligt naar mijn mening dan niet in het scheiden van werk en privé, maar in het creëren van onderling vertrouwen om werk en privé te combineren. Als een SGM-er dat kan creëren binnen een organisatie, dan verdien jij een plek binnen een organisatie. En dat is slechts een van de vele aspecten waar jij je als professional in vast kunt bijten, en mogelijk helpt minister Asscher je hierbij.

Meer info hierover vind je op de site van de NOS.