Bij voetbalvereniging Orion in Nijmegen zijn studenten van HAN Sport en Bewegen volop bezig met het uitoefenen van hun stage. Joy Maatman en Merel Kelderman (3e-jaars studenten) onderzoeken de effecten van bio-banding binnen de sport. Dit houdt in dat kinderen niet meer naar leeftijd worden ingedeeld, maar naar hun biologische ontwikkeling. Denk bijvoorbeeld aan gewicht en lengte. Max Frantzen en Lars Vinken (2de jaars studenten) hebben hier de uitvoerende taak in. Orion is the place to be voor dit onderzoek.  

Wat is bio-banding?

Joy en merel houden zich bezig met een onderzoek naar het effect van bio-banding binnen de sport. Daarbij worden voetballers niet ingedeeld op basis van leeftijd, zoals dat momenteel bij de meeste sportteams wel het geval is. Maar juist op basis van hun fysieke kenmerken, zoals lengte, gewicht, volwassenheid, etc. Hiermee haal je het fysieke voordeel weg bij deze spelers. De studentenwillen te weten komen wat dit doet voor de techniek van deze spelers. Zij testen dit door een onderling toernooi op Orion. 

Hoe gaat het onderzoek in zijn werk?

Lars en Max organiseren drie toernooien bij Orion waarin grote kinderen tegen andere grote kinderen spelen en dus niet tegen enkel leeftijdsgenoten. Zij doen dit vanuit hun stage bij de SportQube en zorgen ervoor dat alles voor het toernooi in orde is. Via de SportQube kunnen Max en Lars uitgezonden worden om opdrachten elders uit te voeren. Hierdoor zijn ze in contact gebracht met Merel en Joy om hen te helpen bij hun onderzoek. Zo hebben zij metingen gedaan bij alle O13, O14 en O15 spelers, trainers en spelers geïnformeerd over het toernooi en zorgen ze dat tijdens het toernooi alles zo goed mogelijk verloopt.  

Welk probleem pakken jullie aan?

Het is zo dat kinderen die een stuk verder fysiek ontwikkeld is natuurlijk een groter voordeel hebben tegenover fysiek minder ontwikkelde kinderen. Ook is het zo dat wanneer deze kinderen zich vooral focussen op fysiek spel hun echte voetbaltechniek achter kan blijven, hier kunnen zij dan dus later in hun voetbalcarrière mee in de knel komen, omdat ze dit in mindere mate getraind hebben, omdat ze het niet nodig hadden. 

Samenwerken binnen het werkveld

Joy en merel  werken vooral samen met de HAN en Orion. “We merken dat met name de praktijk erg leerzaam is: zo leren we de theorie beter begrijpen. Je kunt wel alles uitdenken en uitschrijven, maar in de praktijk zul je toch altijd tegen onverwachte dingen aanlopen die je dan soms dus ook ter plekke moet zien op te lossen. Dit is goed voor je verdere ontwikkeling als persoon. De koppeling tussen praktijk en theorie is heel leerzaam. Bij onze Minor Sport Developmont with young atlethes is dit ook erg leerzaam omdat je direct met de doelgroep te werk gaat. Ook het begrip ‘bio binding’ is veel duidelijker naar voren gekomen dan wanneer je enkel theorie zou hebben.”  

Max en Lars lopen hun stage bij de SportQube in Nijmegen. “Daar worden we benaderd door verschillende organisaties. Zij komen met opdrachten en vragen ons of wij hiervoor geschikte en gemotiveerde werknemers hebben. Zo wilde Orion bijvoorbeeld graag een toernooi organiseren, maar hadden zij niet de capaciteit om dat te kunnen organiseren. Wij krijgen toen eerst uitgelegd wat de bedoeling was bij het toernooi en wat er allemaal moet gebeuren. Vanuit hebben wij de opdracht vrij zelfstandig opgepakt. Het resultaat van een goedlopend toernooit is erg belonend voor al je harde voorbereidende werk.” Lars licht toe: “Het is een erg mooi initiatief.  Ik heb zelf vroeger ook last gehad van de indeling, omdat ik achterbleef in mijn groei. Ik vind de zelfstandigheid erg leerzaam, je leert veel verantwoordelijkheid op je te nemen, communiceren met verschillende partijen”. 

Wat hopen de studenten nog te leren?

Tijdens de stage merkten de studenten dat met name communicatie binnen de organisatie een belangrijke en bepalende factor is: “Het is belangrijk om met alle partijen goed en open te communiceren. Zo voorkom je misverstanden en onduidelijkheden. Soms kost dit nog erg veel moeite en loopt het soms ook niet helemaal goed waardoor het dus ook niet helemaal perfect loopt. Dit hopen wij in de toekomst te optimaliseren”, aldus Joy en Merel. 

Max en Lars: “Ook hebben we geleerd dat de ‘grotere’ kinderen het toernooi van vorig jaar minder leuk vonden. Zij vonden het voetballen met andere grote kinderen minder leuk dan met voetballen met leeftijdsgenoten, het niveauverschil was erg groot. Wij hopen deze groep mee te kunnen geven dat dit juist goed en leerzaam is en zij dus ook de meerwaarde ervan in gaan zien.