De komende weken zullen mijn columns waarschijnlijk een iets ander karakter krijgen. Deze week ben ik namelijk begonnen met mijn afstudeerstage bij CZ en aangezien ik mij hier zo’n 35 uur per week mee bezig houd, zal het hoogstwaarschijnlijk ook grotendeels de inhoud van mijn columns gaan bepalen. Dat betekent dat ik zoveel mogelijk ga vertellen over mijn ervaringen in de zin van werken in een organisatie, de aanpak van verzuim, het stimuleren van gezondheidspreventie. Deze eerste week staat nog voornamelijk in het teken van kennismaking, met andere woorden, heel veel handjes schudden en namen (proberen te) onthouden.

En dan vertrek je maandagmorgen om kwart voor 7 richting Tilburg om ’s ochtends om kwart over 8 a 8 uur aan je eerste ‘werkdag’ te beginnen. Gelukkig waren de meeste dingen goed geregeld, een aantal praktische zaken was echter nog een beetje behelpen. Toegangspasjes, autorisaties, stagecontract, kopie van het paspoort en dat soort zaken moest nog allemaal geregeld worden. En ondertussen veel handjes schudden en ook vooral de oren open houden.

Mijn eerste dag begon eigenlijk direct heel positief. Naast het inlezen in rapportages en het voeren van veel kennismakingsgesprekken kreeg ik namelijk ook de kans om direct mee te helpen aan een verzuimrapportage voor een grote (1000+ medewerkers) klant. Hierin diende op korte termijn de rapportage opgeleverd te worden en enkele verduidelijkende stukken ontbraken nog, wat is er dan mooier om op je eerste dag die stukken te fabriceren? Een lekkere start dus waarin ik niet alleen veel kennis gemaakt heb met de afdeling, maar ook met de materie waarmee zij dagelijks werken.

Dan verloopt zo’n eerste dag dus best wel lekker, de verwachtingen zijn vanzelfsprekend hooggespannen voor een tweede dag. En dat bleek terecht te zijn, eenmaal volledig operationeel (pasjes en autorisaties die geregeld zijn) krijg je steeds meer gevoel bij hetgeen waar je je de komende 5 maanden mee bezig gaat houden. En daarnaast stond nog een bijzonder kennismakingsgesprek van twee uur op het programma.

In deze uren nam mijn stagebegeleider en een collega van marketing en verkoop me mee in een project waar zij net mee gestart zijn. Een traject om verzuim en preventierapportages te professionaliseren, automatiseren en systematiseren. Doel is uiteindelijk om periodiek een standaard rapportage aan te bieden die gemakkelijk te produceren is. Hiermee wil de afdeling trends herkennen en effecten van interventies meten. Dit wordt de manier van werken voor de gehele afdeling, waar toch zo’n 40 mensen werken. En aan mij de vraag of ik daar aan mee zou willen werken, ik had de vraag al positief beantwoord voor ze ‘m stelden.

Aan ons de taak dus om dit proces en deze rapportages te ontwerpen, na mijn stageperiode zullen deze ontwerpen daadwerkelijk geïmplementeerd en uitgerold worden. Vanuit beide kanten is in ieder geval de wens uitgesproken dat ik ook bij dit proces betrokken kan blijven worden, iets dat volgens mij goed aangeeft op wat voor positieve manier ik kennis heb gemaakt met de organisatie.

Is het dan alleen maar vrolijkheid alom? Nou, niet bepaald. Het is wel merkbaar dat het tropendagen zijn, zeker zo’n eerste week, en dat zal weinig tot niet afnemen. ’s Morgens om 7 uur naar de trein en wanneer ik tussen 5 en 6 weer terug naar huis gaat vallen m’n ogen direct potdicht. Resultaat is meestal een powernap van Den Bosch tot in Nijmegen. Afstuderen tot nu toe: super uitdagend, maar ook energievretend. De komende tijd zullen er meer van dit soort columns gaan verschijnen, hopelijk met dan inhoudelijk nog iets interessantere teksten.