SGM student Roald Pijpker en HAN SENECA medewerkster Larissa Hooijman hebben het geflikt. Tot bijna zes kilometer hoogte hebben zij geklommen om de top van de Kilimanjaro te bereiken. De training vooraf in de hoogtekamers van het expertisecentrum HAN SENECA heeft volgens de twee bergbedwingers zeker bijgedragen aan het bereiken van de Uhuru Peak, de top van de berggigant. Maar uiteindelijk zijn een goede motivatie en doorzettingsvermogen de belangrijkste hulpmiddelen. Hieronder doen zij hun verslag van de barre tocht.

Als we nu de vraag krijgen; ‘Hoe was het?’, dan zeggen we beide:’ Het was zwaar en uitputtend, maar om op de top en ver boven de wolken bij de gletsjers te zijn… onvergetelijk en onbeschrijfelijk’.

Beide ondervonden we weinig problemen van het feit dat er steeds minder zuurstof in de lucht aanwezig was. Roald vernam dat de stappen die hij zette, lastiger waren dan een dag geleden. Larissa was niet lekker in orde. Gelukkig was er bij beide geen sprake van hoogteziekte. Het laatste stuk van de klim, van 4600m naar 5895m, startte we op de vijfde dag ’s avonds om 23.00 uur. Na een hele korte nachtrust, was het tijd voor het ‘toetje’ oftewel het fantastische uitzicht over de krater en de gletsjers. Hiervoor moesten we nog wel ongeveer acht uur lopen, in het donker, voetje voor voetje, wind en kou…. Er was geen reden om op te geven. Dezelfde gedachte in onze hoofden tijdens deze nacht: Iedere stap is er één dichterbij de top! Na ongeveer acht uur gewandeld te hebben, bereikte we Uhuru Peak, oftewel de top en het DAK VAN AFRIKA!

Tijdens de beklimming hebben we onderzocht welke fysiologische meetbare effecten de hoogte op ons lichaam heeft gehad. We hebben de zuurstofwaarden en de tailleomvang dagelijks gemeten. In het schema zijn de resultaten van de testen weergegeven.

De hoogtetraining en krachttraining bij HAN SENECA hebben in onze ogen een belangrijke rol gespeeld voor het behalen van dit succes. Ten opzichte van de andere deelnemers hadden wij een hogere saturatie en vernamen wij nauwelijks hoofdpijn en zelfs geen duizeligheid. De krachttraining heeft ertoe bijgedragen dat wij onze rugzakken (minimaal 10 kg) en het wandelen bergopwaarts zonder al te veel problemen konden doen. Het afdalen van 5895m naar 1800m binnen twee dagen leidde wel tot veel spierpijn.

Wij zijn van mening dat je met goede voorbereiding heel ver op de Kilimanjaro kunt komen, maar een goede motivatie en doorzettingsvermogen zijn musthaves om de top te behalen!