Onze witbehaarde vriend is weer terug naar Spanje, alle pakjes zijn uitgepakt, ‘oudpapierouders’ draaien overuren met het ophalen van alle surprises, de kinderen in Nederland doen eindelijk weer een oog dicht en de pepernoten en chocoladeletters hebben hun plek inmiddels gevonden op mijn heupen.

Maar we gaan gewoon nog even door, want Kerst staat alweer voor de deur. Om alvast een beetje in de stemming  te komen, besloot ik vorige week zondag een bezoekje aan Intratuin te brengen. Leuke kerstdorpjes, gekleurde flikkerende lampjes waar je spontaan migraine van kreeg, plastic bomen en zingende kerstmutsen. Enig!

Echter.. de kerstsfeer die ik hoopte te proeven, werd bij het zoeken van een parkeerplek al bijna verstoord. Maar liefst vier kerstengelen zijn voor een maand aangenomen om het parkeren bij Intratuin te regelen. Wij hadden geluk en konden zo’n drie kilometer van de Intratuiningang  onze bolide in een weiland kwijt.

Afijn, het rustgevende kerstmuziekje en de geur van Kerst door de kerstbomen maakten veel goed. De mooiste kerstballen, de grappigste rendieren, glitterige slingers en de enorme kerstdorpen kwamen ons tegemoet. Binnen een uur hadden we de perfecte kerstboom  te pakken (zo een waarvan je denkt: ‘JA! Die is voor ons!). Toen ik vlak daarna voor de derde keer op mijn hak werd gereden door een winkelwagen, zijn we in 1 streep (met hindernissen) naar de kassa gegaan. Helaas nog een file bij knooppunt ‘kassa12’ meegepakt voor we Intratuin konden verlaten voor onze tocht terug naar de auto. De boom paste gelukkig precies in de lengte in de auto! Zonder ons meegerekend dan… Met een beetje acrobatiek is het gelukt om onszelf èn de boom heel thuis te brengen.

Zo, tot dusver even een korte inleiding om te vertellen dat ik nu onder (lees: naast) die mooie kerstboom deze column zit te schrijven. Een column die ‘moet’ gaan over wat deze studie mij heeft gebracht en mij nog gaat brengen. Behalve een allergie voor overvolle bussen en treinen, een liefde voor de mosterdsoep uit de kantine, tentamenstress en een studieschuld met een paar nullen, heeft deze studie me natuurlijk nog veel meer gebracht. Mooie, afwisselende en interessante stages, leuke (studie)maatjes en docenten, hilarische momenten en de kennis die ik nodig heb om aan de bak te kunnen als SBE-er.

2014 wordt het jaar waarin ik hoop mijn diploma met veel trots in ontvangst te nemen. Mijn doel voor komend half jaar. Afgestudeerd SBE-er op mijn CV. Ik kan niet wachten. Maar voor het zover is, moet er nog het een en ander gebeuren. In januari staan er twee (pittige) tentamens op het programma van mijn minor. Twee tentamens die ik moet halen om mijn doel van 2014 in juli te kunnen verwezenlijken. Dus dat ga ik maar fixen. Ik denk dat ik de kerstvakantie maar gedeeltelijk oversla dit jaar. Voor het goede doel, zullen we maar zeggen.

In februari breekt het laatste ‘project’ van m’n opleiding aan: afstuderen. De afstudeerplekken liggen niet echt voor het oprapen, dus derdejaars studenten zou ik aanraden (gratis tip!) ogen en oren alvast open te houden voor het vierde jaar. Met nog twee dagen tot de kerstvakantie en een afstudeeronderzoek dat last minute helaas niet door kan gaan, zijn wij nog steeds druk bezig om ’n leuke stageplek te vinden. Behalve al mijn vingers houden tijdens het afsteken van sterretjes, is het vinden van een afstudeerplek mijn eerste doel van 2014. Ik hang ‘m in de wensenboom. Voor  mijn studiegenoten een ‘Veel Succes met de laatste loodjes’ in diezelfde wensenboom. We zien elkaar op de diploma uitreiking… 🙂

Ik zeg: 2014, kom maar op!

Geniet van jullie vakantie, de feestdagen en natuurlijk de top 2000 op radio 2!

Ik wens jullie een fantastisch, gezond en humorvol 2014!