Dag goddelijke mosterdsoep uit de kantine, dag toffe leraren, dag slappe koffie, dag leuke lessen (en dag flatteus Speedo zwempak), dag huiswerk, dag scriptie, dag deadlines, dag Molkenboer, dag toffe stages, dag survivalkampen met fijne klagende klasgenoten in lekke slaapzakken en vergeten wc-papier, dag HAN,  dag ‘Yes, bijna Stufi’, dag lieve/grappige klasgenoten, dag studentenleven. Hallo nieuwe uitdaging!

Tjonge, het zit erop. Na zeven jaar studeren en een studie-switch is mijn harde werken (al zeg ik het zelf) beloond: woensdag 9 juli 2014 mag ik mijn HBO diploma voorzien van een mooie zelfontworpen krabbel. Van ‘n meisje van 17 dat met een herkansing haar HAVO diploma heeft gehaald en haar boekverslagen in Comic Sans typte naar een afgestudeerde SBE’er met een tachtig pagina’s tellende scriptie inclusief literatuurstudie voor haar neus. En een Comic Sans allergie. Klaar voor een volgende stap, een nieuwe uitdaging! Maar welke uitdaging ga ik aan, waar ga ik mij  nu voor 100 procent voor inzetten?

Volg ik mijn hart en is dit het moment om eerst wat van de te wereld zien of moet ik verstandig zijn en een baan zoeken? Of misschien wel allebei, een combinatie? Het is al lang een droom om er een jaar tussenuit te gaan en Australië te ontdekken en ik denk dat dit moment steeds dichterbij komt.

Naast het feit dat Australië mij een fantastisch land lijkt met inwoners waar ik heel graag deel uit van zou willen maken, is er ìets in mij dat mij al een langere tijd zegt dat ik dit mòet doen en dat dit het juiste moment is. Door het plotselinge verlies van mijn vader zes jaar geleden heb ik een levensles gekregen en ben ik mij des te meer bewust geworden van het feit dat het zomaar ineens voorbij kan zijn en dat je zelf de architect bent van je eigen leven. Do what makes you happy, maak er wat van zolang je het kan en geniet van elke dag!

Nu ik het einde van deze blog nader, zie ik mijzelf al in een camper de sfeer van het echte Australië proeven, zwoegen als fruitplukker om geld bij elkaar te sprokkelen, Engels praten (‘Cheers mate!’) alsof het mijn moedertaal is, de nerd uithangen in de prachtige natuur die Australië rijk is, met tranen in m’n ogen Skypen met familie en vrienden die ik heus wel ga missen, surfen met Aussies en een trap krijgen van een mama-kangoeroe omdat ik haar schattige jong wil aaien, haar trots mijn SBE-diploma wil laten zien en haar wat over mijn scriptie wil vertellen.

Ik ga de knoop doorhakken. Nu echt. Australië here I come. Jij bent mijn nieuwe uitdaging. Tot in 2015 ergens. Ik kijk enorm uit naar je!

‘Life is an adventure, take risks!’