In aanwezigheid van voormalig NEC trainer Alex Pastoor kregen wij, beter bekend als team ‘Geen Genade’, op donderdag 15 november 2012 de prestigieuze en felbegeerde HAN Sport & Bewegen sportquiz prijs uitgereikt. Nu bijna een jaar later was het de hoogste tijd om deze prijs te verzilveren. Op naar het Goffertstadion, voor de clash, de kraker, de burenruzie, FC Hollywood aan de Rijn vs. Havana aan de Waal. N.E.C – Vitesse, door de ogen van enkele SBE studenten.

Door: Erwin Arentsen

Waar het winnende team op die memorabele donderdag in 2012 nog bestond uit Marc te Witt, Daniëlle Willemsen, Kim Weidig, Edwin Mulder en ondergetekende, waren er afgelopen zondag twee wijzigingen doorgevoerd in deze samenstelling. Marc & Daniëlle hadden verplichtingen elders, hun plaats werd ingenomen door Debbie en Karlijn. De avond voorafgaand, tijdens de Madrileense derby, bespraken we de buitenspelval en de meest voor de hand liggende spelopvatting van NEC nog even vluchtig met de dames, we waren er klaar voor, de derby van Gelderland.

Geen files, vertraging op het spoor of andere ellende onderweg die onze aankomsttijd bij het stadion in gevaar bracht. Nee, op de fiets naar het stadion, waar we vriendelijk werden ontvangen door ‘Oom Agent’ en zijn vakgenoten. Niet vreemd overigens, bij vooraf zo’n beladen derby en met het verleden in het achterhoofd. Misselijk makende spreekkoren bleven uit en de strijd was zowel binnen als buiten de lijnen als ‘sportief’ te omschrijven.

Net zoals binnen ons team, waren er op het veld ook de nodige mutaties ten opzichte van de laatste Gelderse derby. Geen ‘supersub’ Platje enerzijds en spelmaker van Ginkel anderzijds. Nee, dit werd de editie van Michael Higdon en Lucas Piazon, in Nederland nu nog relatief anonieme scherpschutters. 12.30 uur, dé wedstrijd van het jaar voor velen, ging van start, Pol van Boekel bracht de wedstrijd in gang.

Vol passie en goede moed begon NEC aan deze vooraf altijd beladen derby, maar al na 10 minuten kon keeper Johnsson de bal uit zijn doel vissen. Na eerder al gezwijnd te hebben bij een standaard situatie, was de tweede mogelijkheid wel raak, 0-1 voor Vitesse na een rake kopbal van Kelvin Leerdam. Met meer wilskracht dan ingestudeerd offensief op het doel van Piet Velthuizen, ging NEC op zoek naar de gelijkmaker. Na eerst nog een carambole via beide doelpalen, kwam NEC na een halfuur voetballen via een scrimmage op gelijke hoogte. Christoph Hemlein gaf de bal het laatste zetje, en bracht de 1-1 op het scorebord, blijdschap alom. De rust werd niet ongeschonden gehaald, want wederom sloeg Vitesse toe, ditmaal door een benutte penalty van wie anders dan Theo Janssen.

Waar Theo in de rust hoogstwaarschijnlijk genoegen moest nemen met een vluchtige sigaret en een bekertje lauwe thee, trakteerden wij onszelf op een warme snack in de rust. Broodje bal en koning voetbal, onlosmakelijk verbonden, het mocht niet ontbreken op deze zonovergoten voetbalmiddag. Na deze welkome versnapering weer snel terug richting de tribune voor de tweede helft. Wat zou Anton Janssen voor konijn uit de hoge hoed toveren om met minimaal een punt het strijdtoneel te verlaten?

De trainer van NEC besloot niet lang met wisselen te wachten, en besloot middenvelder Koolwijk naar de kant te halen, terwijl aanvaller Higdon de tegenovergestelde weg bewandelde, een imposante verschijning. Hoogstwaarschijnlijk ziet hij Wilfried Bony als groot voorbeeld, want meters maken deed de ingebrachte spits slechts minimaal, wat hem een noodgedwongen bezoekje aan de ‘parkeermeter’ opleverde. Waar de 1-3 dichterbij was dan de gelijkmaker, mocht NEC scheidsrechter van Boekel dankbaar zijn dat het door een merkwaardig afgekeurde treffer slechts bij één doelpunt verschil bleef.

Het eenrichtingsverkeer hield aan, en Vitesse bracht kans na kans om zeep, een prestatie op zich, zo zag ook trainer Peter Bosz. Zelfs good old Michel Breuer kon het tij niet keren, tegenhouden en inleveren bij een willekeurige kleur leek zijn meegekregen opdracht. Terwijl de eerste ‘supporters’ alweer richting de parkeerplaats beenden, voltrok zich in de 85e minuut hetgeen waar de supporters uit Nijmegen enkel op mochten hopen, de gelijkmaker! Uit een verre ingooi kwam de bal voor de voeten van de boomlange Engelse invaller terecht, die net op tijd was teruggekeerd met een geldig ‘parkeerbewijs’. Vakbekwaam toucheerde hij de bal zijn borst en bracht deze vervolgens met zijn linkervoet achter Velthuizen, de Goffert op de banken, Nijmegen in blijdschap! Voor even…

Want de zwaarbevochten gelijkmaker haalde voor NEC het eindsignaal niet, dat voorkwam de naar Vitesse overgekomen Chelsea huurling Piazon. In de slotseconden deelde hij het Goffert stadion alsnog de mokerslag toe, en bracht de uitsupporters in extase, de 2-3 verscheen op het scorebord.

Vanuit het vak met Vitesse supporters werd al gezongen over een busreis naar Doetinchem voor de rivaal uit Nijmegen. Zo ver is het echter allemaal nog niet, al is een kampioenschap, waar in het clublied over gezongen wordt, verder weg dan ooit. Volgend jaar wellicht…?!

Last but not least, danken wij Patrick Spierts in het bijzonder en de overige collega’s van HAN Sport & Bewegen voor het mede mogelijk maken van deze enerverende zondagmiddag in ‘de bloedkuul’. Nu al in voorbereiding op, kijken wij reikhalzend uit naar een volgende krachtmeting tijdens de HAN Sport & Bewegen sportquiz. Laten we hopen op betere tijden voor de Nijmeegse Eendracht Combinatie, want deze zondagmiddag was er, ‘Geen Genade’.

Met sportieve groet,

Erwin Arentsen