[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=lvn3QtpE9v4[/youtube]

Het HAN-ISBS racketlontoernooi is een feit. Geschiedenis is geschreven. In de aanloop werd er door de deelnemers al veel over gesproken. De vorm werd gepolst. Waar ligt jouw specialiteit? En verschillende vormen van psychologische oorlogsvoering waren niet van de lucht. Voor een aantal mensen bleek de spanning op het laatste moment te groot. Natuurlijk zijn er dan hele legitieme excuses. Dat is de praktijk van alle dag voor iedereen die met studenten werkt. Een 15-tal vastberaden deelnemers verscheen tot op het bot gemotiveerd aan de start. Een hele korte uitleg was alles dat er vooraf nog in zat. Deze groep moest en en zou beginnen. Indeling gemaakt, tegenstanders bepaald, arena gekozen, “wapens” uitgezocht en dan ten strijde. Eerst misschien nog wat voorzichtig aftastend, maar dat veranderde snel. Op menig veld is vervolgens een hevige strijd losgebarsten. Bloed is er niet gevloeid, al scheelde dat soms weinig. Zweet was er ten overvloede. En tranen waren nabij, maar dat was vooral van het lachen. Kracht en techniek, euforie en desillusie, overwinning en verlies, het lag allemaal dicht bij elkaar.

Het was spannend tot aan het einde. Uiteindelijk heeft het toernooi twee winnaars voortgebracht. Bij de “cup-fighters” heeft Walter “tot aan het gaatje en dan nog wat dieper” Leurink de hoofdprijs naar zich toe geknokt. De “beloften” kende hun winnaar in Ward “is it wrong to be strong?” Trutmans. “Erg leuk om te doen” en “zeer zeker de moeite waard om vaker te organiseren” werd er tijdens de afsluitende lunch geconcludeerd. Of kwam dat omdat toen de spierpijn nog niet had toegeslagen……………..??? Hoe dan ook, het smaakt naar meer!