Door: Joyce van den Berg

In juni 2009 ben ik afgestudeerd aan de opleiding SGM op de HAN in Nijmegen. Ik heb daar echt een super tijd gehad en denk nog steeds met heel veel plezier aan die periode terug. Niet dat ik de allerbeste student was, maar ik heb wel geprobeerd er alles uit te halen. Dan bedoel ik het studeren in combinatie met het ouwehoeren met klasgenootjes en het borrelen in Nijmegen! Ook de leraren hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan mijn plezier in die periode. Er zijn eigenlijk 2 dingen die er uitspringen als ik terug denk aan mijn studieperiode, dit zijn netwerken en het maken van reflectieverslagen.Vanaf  dag 1 op de HAN werd me gezegd dat het belangrijk is om te netwerken. Ik snap heel goed dat het belangrijk is om hier en daar contacten te leggen met mensen die je mogelijk verder kunnen helpen met je carrière. Maar wat als je daar heel veel moeite mee hebt?! Wat als je al je spontaniteit verliest op juist die momenten?! Net zoals ik……

Reflectieverslagen… Bij elk vak kregen we de opdracht een reflectieverslag te schrijven. Eén jaar is dat leuk, maar na 4 jaar ben je er wel klaar mee. Je hebt die verslagen dan zo vaak gemaakt dat je ze met je ogen dicht kunt schrijven. Bovendien zie je het nut niet van nog een reflectieverslag.

Waarom benoem ik nou deze 2 punten? Simpelweg omdat ze heel belangrijk voor mij zijn geweest en nog steeds zijn. Zoals ik al zei ben ik een ramp in het netwerken. Ik vind zelfs dat ik het echt niet kan, maar toch kon ik 2 maanden na het behalen van mijn diploma al beginnen met mijn vaste baan. Het was namelijk zo dat ik bij een weekendopvang werkte voor kinderen met een beperking. Ik had daar een vaste groep kinderen die ik het hele weekend begeleidde. Op een gegeven moment kwam een vader van een kind naar mij toe en gaf me een compliment over hoe ik mijn werk deed. Dit werd gevolgd met de mededeling dat hij directeur was van 4 jeugdinrichtingen. Ook stelde hij de vraag of ik geïnteresseerd was om voor hem te komen werken. Ik was lichtelijk in shock  maar besloot dat ik graag eens wilde kijken hoe het is om in een jeugdinrichting te werken. Zo is het balletje gaan rollen.

 Nu werk ik al meer dan een jaar voor Justitie en heb het echt super goed naar mijn zin! Ik werk met meiden die door de kinderrechter uit huis zijn geplaatst (ook wel OTS genoemd). Zij wonen voor een bepaalde periode in een jeugdinrichting en krijgen daar allerlei vaardigheden aangeboden. Dit moet er voor zorgen dat zij weer ‘teruggeplaatst’ kunnen worden in de maatschappij. De redenen waarom de meiden bij ons geplaatst worden zijn heel divers. Voornamelijk gaat het om meiden met agressie-, drank- of/en drugsproblemen en meiden die zich onttrekken aan het gezag van ouders. Ook zitten er veel meiden bij die het slachtoffer zijn geworden van loverboys. Ik werk daar als pedagogisch medewerker en heb hiervoor interne cursussen gedaan. Mijn taken zijn afhankelijk van de behoeften van de meiden. Een onderdeel is het ondersteunen van de meiden bij het aanleren van vaardigheden die voor hen nodig zijn. Bovendien moet ik ze normen en waarden bijbrengen die voor ons heel gewoon zijn maar voor hen niet. Het is zeer afwisselend en uitdagend werk. In dit werk is zelfreflectie één van de belangrijkste dingen. Aangezien ik het vele malen heb kunnen oefenen is dit 1 van mijn sterkste punten geworden. Dit zorgt ervoor dat ik heel veel kan leren en ik mijn werk goed kan doen. Door mijn werk heb ik het ‘moeten schrijven van reflectieverhalen op de HAN’ zelfs weten te waarderen. Het werkt nu echt in mijn voordeel!!

 Tot slot wil ik degene die net als ik ook niet goed zijn in netwerken het volgende meegeven: doe de dingen die je leuk vindt en waar je goed in bent. Dit geeft je een bepaalde uitstraling die mensen in je waarderen en die er voor zal zorgen dat ook jij op de juiste werkplek terecht komt. Net als ik. Of dit nu wel SGM-gerelateerd is of niet!