Logopedisten hebben overall gezien een wat bescheiden mening over hun mogelijke bijdrage in een (interdisciplinair) team. Zij mogen zich in de praktijk meer laten zien en zich tonen met een #BITE. De basis hiervan wordt gelegd in de opleiding. Daar wil ik graag aan bijdragen.

Vertel eens iets over jezelf
Mijn naam is Neelke van den Heuvel. Geboren in het prachtige ’s-Hertogenbosch en op mijn 9de verhuisd naar het mooie Nijmegen. Ik kom uit een gezin van 3 meiden en ben zelf de jongste thuis. Ik ben in 2002 afgestudeerd aan de opleiding Logopedie van de HAN, toen nog gevestigd op de Professor Molkenboerstraat.

Ik ben na mijn studie direct aan de slag gegaan als logopedist in de revalidatiesetting. Al vrij snel kreeg ik een vaste baan bij Tolbrug Specialistische Revalidatie, verbonden aan het Jeroen Bosch Ziekenhuis (JBZ), in Den Bosch. Ik heb 17 jaar gewerkt met tal van revalidanten met neurologisch letsel.

Ik was al een poos op zoek naar een nieuwe uitdaging toen in 2019 de vacante functie van docent Logopedie op de HAN voorbijkwam. Gesolliciteerd en aangenomen. Gedurende 2 jaar ben ik gedetacheerd geweest. Sinds 1 september van dit jaar ben ik in vaste dienst gekomen. Een mooie nieuwe stap in mijn ontwikkeling als professional en als mens.

Wat valt er nog meer te delen? Ik ben twee jongens rijk. Ik woon samen met mijn zoons Mees en Abel, 8 respectievelijk 7 jaar oud, in Nijmegen-Noord. Een gezellig huishouden met zijn drie.

Welke hobby’s heb je?
Sporten, sporten en nog eens sporten. Ik ben graag in de sportschool. Sinds kort sport ik in een prachtige buitensportschool onder de Oversteek. Daarnaast zit ik geregeld op de racefiets en maak vooral rondes bij de Wedrenners. Tevens bedenk ik zelf intervaltrainingen, die ik uitvoer bij dé trappen aan de Waal. Verder wandel ik geregeld samen met mijn jongens langs diezelfde prachtige Waal.

Een rondje door de stad op zoek naar mooie kleding en items voor in mijn huis, doe ik ook graag. Daarnaast vind ik het leuk om met vrienden af te spreken; van een koffietje drinken tot een dansje maken. Muziek is mijn passie en ik zing ook graag.

Welk boek of film spreekt je het meest aan?
‘Intouchables’ is wat mij betreft de beste film allertijden. In deze film wordt prachtig in beeld gebracht hoe een vriendschap groeit tussen de wereld van twee mensen die ver uiteen ligt. Films die over de tweede wereldoorlog gaan spreken mij ook aan. In het bijzonder ‘Haar naam was Sarah’. Ik ben niet direct een boekenlezer. Ik baan me tenminste geen weg door dikke pillen.

Liever lees ik een tijdschrift, gedichten, korte verhalen of columns. Ik geniet erg van Pauline Cornelisse. Haar columns en boeken lees ik met een grote glimlach. Ik deel met haar de liefde voor de taal. Geweldig hoe zij toont dat de taal leeft en hoe ze weet bepaalde uitspraken in het belachelijke te trekken. Mijn meest recente aanwinst van haar is ‘Taal voor de leuk’. Een echte aanrader!

Wat is je favoriete muziek of lied?
Dat is een lastige. Ik heb qua muziek een brede interesse. Ik geniet van diverse stijlen, uit het verre verleden, maar ook uit het nu, gezongen in allerlei talen. De radio staat bij mij thuis standaard aan. Spaanstalige muziek, vooral uit Midden- en Zuid-Amerika trekken mij in het bijzonder.

Wat is je droom of toekomstvisie?
Inmiddels ben ik 2 jaar werkzaam aan de HAN. Het docentschap is nog betrekkelijk nieuw voor mij. Toch heb ik me de afgelopen twee jaar hier wel echt in kunnen ontwikkelen door de samenwerking met andere collega’s, als ook het volgen van de BDB scholing.

Hierin heb ik een mooi vertrekpunt gekregen om me verder te ontwikkelen als docent, waarin ik bij wil dragen aan de visie van de opleiding; logopedisten opleiden met een #BITE (Betrokken Interprofessioneel Talentvol en Expert). Zelfverantwoordelijke logopedisten met pit, die weten waar hun eigen kracht ligt en over de grenzen van hun vakgebied heen kunnen en durven kijken. Daarbij werken we in dagdelen met een mooi uitgewerkt doorontwikkeld curriculum waarbij training, vaardigheid en theorie volledig in elkaar geïntegreerd zijn en link naar de beroepspraktijk helder is.

Daarnaast wil ik bijdragen aan de APS en HAN brede visie die studenten op wil leiden tot netwerkprofessionals, die reflectief zijn om zodoende een leven lang te leren. Ik zie het belang van een intensieve samenwerking tussen opleidingen binnen APS en daarbuiten, zodat de dagelijkse praktijk van onze toekomstige collega’s zoveel mogelijk gesimuleerd wordt gedurende de looptijd van hun studie en daarmee goed aansluit op het werkveld.

Wat doe je binnen APS?
Ik ben werkzaam binnen de opleiding Logopedie. In eerste instantie verbonden aan Team A. Dit team is verantwoordelijk voor leerjaar 1 en 2. Daarnaast verzorg ik onderwijs binnen de Minor Neurorevalidatie, zowel mono- als interdisciplinair.

Naast het lesgeven heb ik een aantal andere taken. Zo ben ik Expert Kwaliteitszorg, neem ik deel aan de APS brede Netwerkgroep ‘Leren en Onderzoeken’ en ben ik SLB coördinator van leerjaar 1. Tot slot ben ik betrokken bij de klankbordgroep Huisvesting, die met het oog op de herinrichting van Kapittelweg 33, momenteel erg actief is.

Welk verhaal ligt ten grondslag aan wat je bent gaan doen?
Ik ben Logopedie gaan studeren vanuit mijn interesse voor stem(gebruik). Tijdens de opleiding ontdekte ik echter vrij vlot dat de neurologie veel meer mijn ding was. Veel revalidanten met neurologisch letsel als gevolg van een CVA of traumatisch hersenletsel worden van de één op de andere dag geconfronteerd met een totaal ander leven. Dit is een ingrijpende gebeurtenis.

Door communicatieve problemen die kunnen ontstaan is de mogelijkheid hierover te praten soms juist lastig, terwijl het in het acceptatieproces wel heel nodig is. Ik vind het mooi hoe een logopedist in deze zoekt naar de mogelijkheden om de revalidant hierin te faciliteren, waarbij zelfredzaamheid het hoogste doel is. De doelgroep met Niet-Aangeboren hersenletsel is veelal een erg gedreven groep bovendien. Ze weten waar ze vandaan komen en waar ze naar toe willen. De motivatie is groot. Ik vind het heel mooi dit proces van revalidanten te kunnen volgen en hier mijn steentje te kunnen bijdragen. Daar het om complexe problematiek gaat, is samenwerking met andere disciplines onontbeerlijk.

Maar waarom dan toch de switch? Na 17 jaar werkzaam te zijn als logopedist, wilde ik graag een nieuwe prikkelende omgeving met een nieuwe doelgroep. Om mijn opgedane kennis en ervaring niet verloren te laten gaan, was de stap naar de opleiding Logopedie een logische. Ik zie de absolute meerwaarde van de rugzak met ervaring en praktijkvoorbeelden om de studenten te inspireren tijdens hun leerproces.

Werk je samen met anderen?
Ik werk zowel samen met collega’s van Team A, maar ook van Team B (verantwoordelijk voor leerjaar 3 en 4) en Team Ondersteuning. Sinds dit studiejaar zijn we gestart met het verzorgen van onderwijs in dagdelen, waardoor de samenwerking met directe collega’s van vooral Team A geïntensiveerd is. Met 3 docenten op 1 groep. Ik zie in deze samenwerking een absolute meerwaarde. Dagelijks leer ik van mijn collega’s. Ik laat me graag inspireren door hen, waardoor ik ook buiten mijn eigen kaders kan denken. Bovendien weet je samen meer dan alleen en kun je op deze manier juist alle studenten goed bedienen.

Daarnaast werk ik binnen de Minor Neurorevalidatie en ook vanuit andere taken en verantwoordelijkheden juist ook met collega’s van andere opleidingen binnen APS samen.

En ik werk natuurlijk samen met studenten; de student als partner. In de loop van de leerjaren verandert je rol als docent natuurlijk wel. Daar waar je aan het begin van de rit de studenten soms nog aan de hand neemt en de weg wijst, transformeert zich dit naar een meer coachende rol, waarbij de student in toenemende mate eigen regie neemt.

Welke (mooie of bijzondere) resultaten heb je mogen zien in de praktijk?
De huidige derdejaars waren ‘mijn’ eerste groep eerstejaars toen ik startte aan de HAN. Ik vind het nu heel bijzonder om te zien wat voor ontwikkeling zij als professional en als mens hebben doorgemaakt in zo’n korte tijd. Het geeft me energie als ik me realiseer dat ook daar in enige mate aan heb bijdragen.

Wat is je motivatie om op dit vakgebied bezig te blijven? Wat drijft je?
Communicatie is een wezenlijk onderdeel van ons dagelijks leven. Logopedisten hebben overall gezien een wat bescheiden mening over hun mogelijke bijdrage in een (interdisciplinair) team. Zij mogen zich in de praktijk meer laten zien en zich tonen met een #BITE. De basis hiervan wordt gelegd in de opleiding. Daar wil ik graag aan bijdragen. Ik ben iemand die graag de ander enthousiasmeert, motiveert en inspireert door mijn praktijkervaring met hen te delen.

Wat is je (levens)motto?
Carpe diem!

Wat zou je je collega’s willen vertellen of meegeven?
Ik zou het mooi vinden als we net zoals dat in de praktijk in toenemende mate gebeurt, we leren over de grenzen van ons eigen vakgebied binnen de paramedische studies heen te kijken en de samenwerking op te zoeken. Inmiddels is dit proces in volle gang binnen APS. Ik hoop dat we hierin de aankomende jaren mooie stappen zullen maken met elkaar.

Aan wie geef jij straks het Estafette-stokje door?
Barbara Best