Ik ben betrokken bij internationalisering en geef lessen op gebied van interculturele communicatie. Daarbinnen zou ik graag meer ontwikkelen en uitvoeren voor APS, omdat je met interculturele communicatie leert luisteren naar jezelf en naar de ander, wat zorgt voor meer begrip en verbinding.

Vertel eens iets over jezelf
Dat is een brede vraag! Ik ben Almi. In mijn naam zitten de 2 namen van mijn oma’s verwerkt, Aleida en Mien. Ik woon in Arnhem, samen met Jochem en onze 3 kinderen van 18, 16 en 13. Ik heb in Wageningen Voeding van de mens gestudeerd en daarna op verschillende plekken gewerkt.

Ik werk inmiddels al 16 jaar op de HAN als docent bij Voeding en Diëtetiek. Sinds september volg ik daarnaast een opleiding aan de VU om docent NT2 (Nederlands als 2e taal) te worden en loop ik 2 avonden in de week stage bij NL-training in Ede. Al met al een drukke, maar zeer inspirerende combinatie!

Welke hobby’s heb je?
Ik hou van veel dingen en van variatie. De laatste jaren ben ik vaak bezig met fotograferen. Ik vind het leuk om er steeds meer over te leren en beelden steeds anders vast te leggen. Het mooie van fotograferen is dat je echt stilstaat en anders naar de wereld om je heen kijkt. Ik kan de tijd echt vergeten als ik alleen op pad ben.

Daarnaast hou ik van wandelen en fietsen (ik fiets altijd naar de HAN), van gezelligheid met vrienden en familie, van lekker koken en eten, van lezen. En in Coronatijd was ik begonnen met basgitaarles, maar dat ligt inmiddels ook weer stil door de drukte.

Welk boek of film spreekt je het meest aan?
Om nog heel even in kerstsferen te blijven, mijn favoriete film is ‘Love Actually’ omdat daar zoveel verschillende vormen van liefde en kwetsbaarheid in zijn weergegeven op een humoristische manier. Ik heb die film al wel 10x gezien en elke keer is het weer leuk. Dat kan ik van geen enkele andere film zeggen.

Wat is je favoriete muziek of lied?
Dat kan ik niet kiezen. Ik hou van variatie en ontdek graag nieuwe muziek. Of muziek fijn is om naar te luisteren hangt helemaal af van hoe je je voelt, wat je doet, waar je bent of met wie. Maar ik heb wel favorieten. Ik hou erg van basgitaren, dus Muse en de Red Hot Chili Peppers hoor ik graag. Maar ook van Nederlandse artiesten als Zorita, Kovacs, of de Dijk.

Wat is je droom of toekomstvisie?
Dat ik blijf doen waar ik energie van krijg en een stukje kan bijdragen aan een inclusievere en begripvolle wereld.

Wat doe je binnen APS?
Het grootste deel van mijn tijd zit in lessen en taken in de propedeuse van de opleiding. Daarnaast geef ik les in de APS minor HIP (Health Professional in International Perspective), waarmee studenten in een internationale setting kunnen samenwerken.

Ik ben betrokken bij internationalisering en geef lessen op gebied van interculturele communicatie. Ik zie dat breed, dus ook communicatie tussen jong en oud, arm en rijk, stad en platteland, etc. Daarbinnen zou ik graag meer ontwikkelen en uitvoeren voor APS, omdat je met interculturele communicatie leert luisteren naar jezelf en naar de ander, wat zorgt voor meer begrip en verbinding.

Welk verhaal ligt ten grondslag aan wat je bent gaan doen?
Als kind wilde ik al graag naar het buitenland en leren van en over andere culturen. De belangrijkste reden om in Wageningen te studeren was de mogelijkheid om buiten Europa op stage te gaan. Dat heb ik ook gedaan, ik heb met een vriendin 7 maanden in Benin en Ivoorkust in kleine dorpjes zonder stromend water en elektriciteit onderzoek gedaan.

Ook in mijn werk zoek ik altijd het internationale. Het geeft me energie, het verrast en je bent nooit uitgeleerd. In een wereld waarin enerzijds steeds internationaler wordt samengewerkt en die anderzijds steeds meer polariseert vind ik het heel belangrijk om mensen bij elkaar te brengen, elkaar te leren verstaan om vanuit dat begrip samen te werken.

Werk je samen met anderen?
Tuurlijk, hoe anders?

Welke (mooie of bijzondere) resultaten heb je mogen zien in de praktijk?
De mooiste resultaten zie ik als mensen die elkaar in het dagelijks leven niet vanzelf tegenkomen gaan samenwerken, bijvoorbeeld in projecten, of door samen te koken en daarover in gesprek te gaan.

Recent heb ik samen met collega’s van de HAN en NL-training een workshop georganiseerd voor 1ejaars studenten (om te leren over andere voedingsgewoontes) en voor de cursisten die Nederlands leren (om in het Nederlands recepten te schrijven en aan anderen uit te leggen). De energie die dan vrijkomt bij iedereen!

Wat is je motivatie om op dit vakgebied bezig te blijven? 
Voeding, communicatie en mensen zijn er altijd en overal en hele belangrijke pijlers die cultuur dragen. Ze veranderen steeds weer en je bent dus nooit uitgeleerd. Ik draag graag bij aan vraagstukken op dat raakvlak om mensen meer in hun kracht te zetten.

Wat is je (levens)motto?
Voel niet te ver vooruit. (Ofwel leef in het nu)

Wat zou je je collega’s willen vertellen of meegeven?
Als je iets doet, doe het om ervan te leren, en niet om het zo goed mogelijk te doen. Het relativeert en dat heeft mij veel geholpen om te werken met plezier en energie.

Aan wie geef jij straks het Estafette-stokje door?
Annemiek Oostindiër.