‘Dit vergeet ik nooit meer. Dit is waar geschiedenisonderwijs over zou moeten gaan.’

Dit citaat komt van een student aan de lerarenopleiding Geschiedenis na afloop van een door hem gehouden interview met een Oost-Duitse man die in Berlijn getuige was van de val van de Muur. Het interviewen maakte diepe indruk op de student die voor het eerst in aanraking kwam met oral history. Hij ervoer door zelf te interviewen dat geschiedenis tastbaar kan zijn en door het aangaan van een persoonlijke band met de geïnterviewde raakte hij, naar eigen zeggen, extra gemotiveerd voor het vak geschiedenis.

Oral history (mondelinge geschiedenis) is een onderzoeksmethode die gebruik maakt van opgenomen interviews. Deze interviews geven inzicht in herinneringen van ooggetuigen aan een bepaalde gebeurtenis of periode. Uniek aan de methode is dat leerlingen, door het interviewen van een ooggetuige, zelf een rol hebben in het ‘maken’ van geschiedenis. Juist dit leren door te doen en te creëren zorgt voor enthousiasme en betrokkenheid bij het vak geschiedenis.

Oral history is daarnaast bij uitstek een methode die geschiedenis verbindt met het heden en de actualiteit. Het kan een manier zijn om ook andere verhalen dan de gangbare verhalen in de lesmethoden kritisch te onderzoeken en te belichten. Daarnaast is de methode heel geschikt om de omgeving van de school en klas (ouders, buurtgenoten) bij het onderwijs te betrekken. Oral history is niet alleen relevant voor geschiedenisonderwijs door vaardigheden en kennis te stimuleren op het gebied van historisch denken en redeneren; leerlingen leren ook meer vakoverstijgende vaardigheden door te gaan interviewen.

Er zijn grofweg twee vormen van oral history-onderwijs: enerzijds het gebruik maken van bestaande (video)interviews met ooggetuigen en anderzijds leerlingen of studenten zelf ooggetuigen laten interviewen over het verleden. Beide vormen van oral history-onderwijs worden op deze site aangeboden en toegelicht.