Hoi allemaal,

Toen ik te horen kreeg dat er een mogelijk was om nog een keer mijn ervaringen en verhalen te vertellen, was ik gelijk enthousiast.
Ik kan mijn ervaringen en verhalen niet vaak genoeg vertellen.

Op 23 april 2014 ben ik vertrokken naar Kaapstad om daar aan een heel nieuw avontuur te beginnen. Ik verbleef bij een Nederlands stel midden in Kaapstad in een hele leuke wijk dichtbij een parkje, waar je heerlijk kon wandelen.

De eerste drie weken heb ik een aantal afstudeerstudenten gevolgd die in het Groote Schuur ziekenhuis stage liepen. Groote Schuur is een public hospital, wat betekent dat alles bekostigt wordt door de overheid. De studenten kregen van hun supervisor een aantal patiënten, die ze moesten volgen en behandelen (natuurlijk in overleg met de diëtiste). Ik heb mijn ogen uitgekeken. Ik zag open wonden, schot- en steekwonden en ik merkte meteen dat ze hier niet zo nauwkeurig met privacy omgaan dan in Nederland. De ervaring in het Groote Schuur ziekenhuis was meteen mijn eerste ervaring in een ziekenhuis. Je kunt je dus voorstellen hoe vaak ik met mijn ogen en mond open rond heb gelopen in de kamers en gangen.

Na deze drie weken heb ik één week studenten gevolgd in het Red Cross kinderziekenhuis, waar de studenten ook een aantal patiënten toegewezen kregen. Over het algemeen bestond de dag uit: Casus bespreken, op een ward round gaan (patiënten bespreken met alle disciplines aan bed), nieuwe casus krijgen en bespreken en op het eind was er tijd om verschillende metingen te doen met je patiënt. De eerste dag was echter anders. Toen mochten we meekijken met de ward round op de afdeling ‘burns’. Dit was zo onbeschrijfelijk sneu om te zien. Overal hoor je schreeuwende, krijsende kinderen en als je in een kamer komt zit er (vaak een zwart) kindje helemaal in shock van de pijn, in vershoudfolie ingewikkeld, helemaal wit en roze omdat hun huid helemaal kapot is. Er is vaak brand in Townships (krottenwijken) door de hitte, door olielampen, door kaarsen, door kokend water etc. Ook het Red Cross War memorial childrenshospital wordt bekostigt door de overheid maar ook door bedrijven, het Nelson Mandela fonds etc. Het is dus geen ‘arm’ ziekenhuis maar ze zijn het enige kinderziekenhuis in Zuid-Afrika waardoor ze het veel te druk hebben.

Na de studenten te hebben gevolgd heb ik drie weken lang diëtisten gevolgd op verschillende afdelingen in Groote Schuur. Aan het eind had ik alle afdelingen gezien. Elke diëtist werkt op verschillende wijze en zij hebben mij het een en ander uitgelegd over patiënten, behandelingen etc. Elke woensdag heb ik de diëtisten gevolgd gedurende hun Journal Club, waarbij één diëtist een interessant artikel bespreekbaar maakt. Ook heb ik elke dinsdag hun ‘nutrition forum’ gevolgd, waarbij één diëtist een patiënt bespreekbaar maakt waar uiteindelijk over gepraat/gediscussieerd wordt.

Ik moet eerlijk zeggen: ik heb niet veel van het studentenleven meegekregen. Op dit moment is het winter hier en gaat om 18.00 uur de zon onder en is het pikdonker waardoor ik erg moe was in de avond. Verder was ik uitgeput na een dag stage omdat ik veel nieuwe en heftige dingen mee maak elke dag. Ik ben twee keer wezen stappen en het stapleven is niet echt duur. Het is heel gezellig en erg leuk om te zien hoe de Afrikaanse mensen feest vieren. Verder moet je wel opletten. In de avond is de criminaliteit wel meer, maar dat is overal.

De omgeving hier is geweldig. De bergen, de stranden, de restaurantjes, de toeristengebieden zoals Cape point, Kaap de Goede Hoop etc. zijn geweldig en super mooi om te zien. Verder heb je veel grote winkelcentra, waar je goed kan shoppen als het weer wat minder is.

Als jullie nog meer willen lezen over mijn ervaringen in Zuid-Afrika, foto’s willen zien of meer informatie willen kan je even kijken op: www.waarbenjij.nu/rowiegeurts

Bedankt voor het lezen en wie weet tot op de HAN.