Ik ben docent Nederlands in opleiding en tijdens mijn eerste stage op het mbo werd ik in mijn eerste les al geconfronteerd met de meest typische leerlingenvraag aller tijden: ‘Waarom moeten we dit leren?’ Velen zullen de leerlingen door deze vraag bestempelen als ‘lui’, maar het is eigenlijk een hele goede vraag…

Veel docenten houden zich jammer genoeg vast aan het ‘traditionele onderwijs’. Ik heb een docent gehad op het mbo die ik nooit meer zal vergeten, maar dan wel om de verkeerde redenen. Deze docent kladderde altijd het bord vol en het was de bedoeling dat wij als leerlingen gewoon alles overschreven. Het zal geen verrassing zijn dat niemand alles overschreef. We speelden dan spelletjes als Curve Fever met de hele klas om de tijd te doden. Het zal daarom ook niemand verbazen dat ik niet veel van die lessen heb opgestoken. Wacht even, eigenlijk heb ik er wel wat van opgestoken. Vanaf dat moment ontstond bij mij de brandende passie om docent te worden en om het compleet anders te gaan doen.

Laat het duidelijk zijn dat ik deductie niet afwijs. In mijn lessen zet ik het ook zeker in, maar probeer ik het niet te laten overheersen. Ik pleit voor het tegenovergestelde: laat inductie juist de overhand hebben in je lessen. Leerlingen raken daardoor meer betrokken bij de lessen, ook op emotioneel vlak. Ik start mijn lessen zelf altijd met een leuke aandachtrichter, ik laat dan bijvoorbeeld een Facebookpost zien met boordevol spellingsfouten. Dit is een simpele, maar fantastische manier om leerlingen aan het begin van de les te laten stoeien met de stof die ze nog moeten gaan leren. Ik confronteer mijn leerlingen ook met actualiteiten en ik ga erover met ze in gesprek. Wederom niet al te ingewikkeld, maar wel heel leuk. Je hoeft niet Albert Einstein te zijn om te weten dat aansluiten bij de belevingswereld van leerlingen zorgt voor meer betrokkenheid in de lessen. Terugkerend op die typische leerlingenvraag uit de inleiding, die vraag kunnen ze dan zelf veel gemakkelijker beantwoorden!

Ik denk dat we als docenten blij moeten zijn dat leerlingen de roemruchte betekenisvraag stellen. Dat is het realiteitsbesef dat echt even nodig is. De leerlingen zijn niet lui, de docenten die zich vasthouden aan alleen de traditionele manier van lesgeven wel. Als dat geen stof tot nadenken is, dan weet ik het ook niet meer.