“Ben jij al gevaccineerd?”

“Ben jij al gevaccineerd?” Deze vraag kunnen we inmiddels allemaal wel dromen. “Nee,” antwoord ik dan. Dan zie ik even een verraste blik gevolgd door de vraag: “Waarom niet?” In tegenstelling tot anderen vind ik het niet erg om antwoord te geven op deze vraag. Ik zeg dan: “Ik denk dat ik het niet nodig heb, omdat ik corona heb gehad en hier niets aan over heb gehouden. Ook weet ik nog niet wat het op lange termijn voor mij gaat betekenen.” Vaak krijg ik dan een reactie terug waarin begrip en respect wordt getoond, wat ik enorm waardeer. Dit begrip en respect heb ik ook voor de mensen die wel een prik halen voor de gezondheid van zichzelf of van anderen, of om hun vrijheid terug te krijgen; al blijkt dat laatste helaas ingewikkelder te zijn.

Onze toekomst als docent

Ik hoop dat de overheid en de scholen ervoor kiezen de leerlingen vrij te laten in de keuze om zich te laten vaccineren of niet, en er geen verplichting op gaan leggen. Ook denk ik dat het goed is om er op school aandacht aan te besteden en er met elkaar over in gesprek te gaan. Ik ben ervan overtuigd dat vele discussies en ruzies voorkomen zouden kunnen worden. Als docenten hebben wij dan ook een belangrijke taak om leerlingen en collega’s proberen te begrijpen. De keuze die zij maken, hoeven we alleen maar te respecteren.

Maatregelen

Soms lijkt het niet meer zozeer om de prik te gaan, maar om de maatregelen die worden genomen. De laatste tijd zie ik een enorme verdeeldheid in onze samenleving, zeker nu de QR-code in beeld gekomen is. Het onderscheidt mensen van elkaar. Dat onze mening over deze prik ons als mensheid zo uit elkaar kan drijven, vind ik op zijn minst bijzonder. Een aantal maatregelen vind ik niet passen bij het doel dat we willen bereiken. We willen als mensen allemaal gezond blijven. Het sluiten van bijvoorbeeld sportgelegenheden helpt daar denk ik niet bij; door te bewegen blijven we juist fit en gezond.

Ik vind het jammer dat er in deze gezondheidscrisis geen geld wordt gestoken in de gezondheidszorg en ziektepreventie, maar dat er voor een beveiliger bij de zwemles wel geld vrijgemaakt wordt. Er wordt veel politie en handhaving ingezet om te controleren of de maatregelen worden opgevolgd, maar in het tekort aan zorgpersoneel lijkt niet geïnvesteerd te worden. Dat vind ik verschrikkelijk om te zien en ik voel me machteloos. Voor iedereen is de intentie hetzelfde: liefde voor jezelf en de medemens.

Wat ik leerlingen mee wil geven

Wat ik graag mee zou willen geven aan zowel docenten als leerlingen is het volgende: laat niemand anders jouw keuzes maken. Geef je grenzen aan en laat niet over je heen lopen.

Zorg goed voor jezelf, probeer geluk te ervaren in de kleine dingen en ga genieten van je leven, daar waar het mogelijk is. Blijf verbinden met de mensen om je heen en laat meningsverschillen nooit een reden zijn om een (vriendschaps)relatie te verbreken. Je bent hier niet om je keuzes aan iedereen uit te leggen, daarom vind ik het belangrijk om elkaars keuzes te respecteren.

Soms lijkt geluk ver weg als je naar de toekomst kijkt, zeker in deze tijd, maar geluk is te allen tijde binnen je bereik. Verleg je focus naar de dingen in het hier en nu die wel mogelijk zijn. Uiteindelijk komt alles goed. Blijkt dat niet zo te zijn, dan is het nog niet het einde… De coronacrisis is niet het einde. Vertrouw op een mooiere toekomst. Daar ga ik als docent in opleiding proberen mijn steentje aan bij te dragen.