‘Overprikkeld’

In de vorige editie:

Wanneer Nora een pinautomaat moet afgeven bij haar vriendin Iris in de markthal, mag ze de ruimte niet meer verlaten. Overprikkelt en in paniek rent ze het mannentoilet binnen. Wanneer een jongen haar een joint aanbiedt, ziet ze het als een laatste redmiddel om te ontspannen…

Met duim en wijsvinger pakt Nora de joint aan van de totaal onbekende en neemt een hijs. De rook prikt in haar keel. De jongen bekijkt met een grijns op zijn gezicht hoe Nora haar hoest probeert in te houden.
“Eerste keer zeker?” Wat een wijsneus. Terwijl Nora hem strak aankijk neemt ze nog een grote hijs, groter dan de eerste. Vol schaamte begint ze de longen uit haar lijf te hoesten. De jongen staat nog steeds te lachen, totdat hij na een halve minuut merkt dat ze echt niet meer op adem komt. “Ho, rustig meid, rechtop staan, kom op! Rechtop staan!” Terwijl hij haar rechterarm vasthoudt, klopt hij op Nora’s rug totdat ze weer op adem is gekomen.
Ze neemt een slok water uit de kraan van het mannentoilet en schuift daarna weer met haar rug tegen de wit betegelde muur naar beneden. “Geen ervaringsdeskundige dus,” zegt de onbekende. “Ik heb inderdaad niet veel ervaring met drugs van een vreemde aannemen op het mannentoilet,” zegt Nora geërgerd. Als hij lachend naast haar komt zitten kan ze haar lach niet wegdrukken. “Eens moet de eerste keer zijn,” zegt hij en hij steekt zijn hand uit. “Marcel.” Zijn groene ogen vallen haar op. “Nora,” brengt ze voorzichtig uit en schudt zijn hand.

“Als je me nog een keer wilt laten relaxen, mag je me eerst wel waarschuwen voor een hoestaanval,” zegt Nora nog half hoestend. “Ik wist niet dat er tegenwoordig nog mensen rondlopen die nog nooit geblowd hebben,” brengt hij oprecht verbaast uit.
Wanneer er een man binnenloopt, merkt Nora dat de spanning in haar lijf gezakt is. Op de geur van urine vermengd met de geur wiet en het geluid van een doorspoelend toilet na wordt ze niet overrompeld door allerlei prikkels. Niet dat die twee hijsen van de joint daaraan meegeholpen hebben, maar tussen de wc-potten is het hier bijna geluidsstil.
Marcel neemt nog een hijs en haalt zijn hand door zijn net te lange bruine haar. Niemand kijkt raar op als ze het toilet binnenkomen en hen met de joint zien zitten. Alsof het hier allemaal kan.

Na een korte stilte vraagt Nora voorzichtig wat Marcel hier doet. “Naast drugs uitdelen aan vreemden?” Hij geeft haar een knipoog. “Nee, ik werk in de notenkraam van mijn vader. Als je zes dagen met je vader moet werken, begin je vanzelf wel naar een joint te snakken. Na de eerste dag al.” Nora kijkt verbaasd. Marcel is misschien een jaartje ouder, maar veel zal het niet schelen. “Hoe doe je dat met je opleiding dan?” vraagt ze.
Marcel kijkt haar aan en er verandert iets in zijn gezicht. De nonchalante uitstraling verhardt wanneer ze de woorden uitspreekt. “Makkelijk praten voor die verwende wijven die hier enkel verse aardbeien komen halen voor in de smoothie. Het is niet voor iedereen vanzelfsprekend, mevrouw ‘ik studeer rechten’!”
Nora wordt volledig overrompeld door zijn plotselinge uitbarsting. “Leraar Duits,” weet ze zacht uit te brengen. Enkel een vernederend lachje komt er nog uit de mond van Marcel. “Daar ga je de wereld vast stukken mooier mee maken,” brengt hij spottend uit. Hoe relaxed Nora net was, zo geïrriteerd is ze nu. Kwaad duwt ze zichzelf omhoog tegen de muur achter haar.
“Nee jij maakt de wereld een mooiere plek met je macadamia’s! Triest dat je moet blowen om je vader uit te staan. Hoe zie je dat voor je, tot je vijfenzestigste schreeuwen over de markthal en na je pauze hopen dat de notenlucht die wietgeur verbergt?” Nora draait zich om een loopt naar de deur. Wat doet ze hier nog met deze wildvreemde Marcel? Waarom zit ze hier nog met deze klootzak als Iris honderd meter verderop achter haar kraam staat?! Ze gooit de deur open, maar blijft staan. Het geschreeuw van de marktwerkers en etensgeuren overrompelen haar opnieuw. Het gevoel grijpt haar bij de keel. Ze probeert zichzelf rustig te houden. Niet in paniek raken Nora, niet in paniek raken.
Marcel heeft zich inmiddels ook kwaad gemaakt. “Jij kunt niet eens fatsoenlijk over een markt lopen of je neemt drugs van de eerste de beste aan om te relaxen! En een klas vol pubers ga je wel kunnen uitstaan?
Hoe zie je dat voor je?”
De uitbrander komt niet eens binnen bij Nora, die inmiddels zwaarder is gaan ademen.
Houd vol, dit gaat over.
Haar benen worden zwaar en zwarte vlekken bedekken haar beeld.

“Nora? Gaat het, Nora?” roept Marcel, “Nora!”

Marcels stem is niet meer te horen. Ze weet wat er nu gaat gebeuren: de reden dat ze überhaupt niet naar binnen wilde gaan. Met alle kracht in haar lichaam probeert ze erbij te blijven, niet weg te vallen.

Niet weer, alsjeblieft niet weer!

Wordt vervolgd…