Laki Rietveld is sinds de herfstvakantie begonnen met fulltime werken als docent Frans op het Grescollege in Reuver. Eén van de leerlingen die ze heeft, zal haar altijd bijblijven. Door deze leerling is ze namelijk anders gaan kijken naar leerlingen met een functiebeperking.

Meerdere leerlingen hebben indruk gemaakt op Laki, maar zodra ze aan één specifieke leerling denkt, verschijnt er gelijk een glimlach op haar gezicht en roept ze de naam van deze leerling vol enthousiasme. Het is een leerling aan wie ze dit jaar lesgeeft. “Deze leerling is altijd goedlachs en opgewekt. Je kan hem 50 keer op een dag tegenkomen en hij zal je 51 keer begroeten.” Vol enthousiasme vertelt Laki dat deze leerling bij alle docenten goed ligt. Zelfs docenten die hem geen lesgeven, kennen hem en hij kent alle docenten. “Hij haalt ook altijd koffie voor mij, daar hoef ik niet eens om te vragen.” Dit geeft aan hoe respectvol en attent deze leerling is naar de docenten.

“Hij haalt ook altijd koffie voor mij, daar hoef ik niet eens om te vragen.”

Deze leerling heeft DCD, dit is een ontwikkelingsstoornis in het zenuwstelsel. Mensen met deze beperking kunnen last hebben van een zwakkere motoriek en conditie. Ook kenmerken van autisme en AD(H)D zijn symptomen van DCD. Hierbij moet gedacht worden aan moeite hebben met sociale contacten leggen of willekeurige momenten van energie-uitbarstingen.

Aangezien deze leerling vooral kenmerken heeft die ook bij autisme voor kunnen komen, is daar het gesprek op verder gegaan. “Altijd als ik naar leerlingen keek waarvan ik wist dat ze autistische kenmerken hadden, dacht ik dat ze geen goede sociale vaardigheden zouden hebben of niet grappig konden zijn. Deze leerling maakt echter geniale opmerkingen. Laatst kwam hij naar me toe en zei: ‘Mevrouw, u gaat het niet geloven; ik zag een BMW en hij gebruikte zijn knipperlicht!’ Rietveld laat duidelijk haar bewondering voor deze leerling blijken. Hij krijgt namelijk wel eens wat nare opmerkingen van andere leerlingen over het feit dat hij koffie haalt voor Laki, maar dit weerhoudt hem er niet van om dit te blijven doen en zijn rug recht te houden. “Vooral op die leeftijd, hij is 13 jaar, vind ik dat echt knap”, voegt de docente Frans toe.

“Ja! Door hem ben ik gaan inzien dat ik uitging van vooroordelen over leerlingen met bepaalde beperkingen. De kunst is om met een open blik naar elk kind, met of zonder beperking, te kijken.”

Deze leerling heeft de ogen van Laki doen openen. Op de vraag of deze leerling echt im-pact heeft gehad op haar kijk op leerlingen met een functiebeperking, antwoordt Laki volmondig met: “Ja! Door hem ben ik gaan inzien dat ik uitging van vooroordelen over leerlingen met bepaalde beperkingen. De kunst is om met een open blik naar elk kind, met of zonder beperking, te kijken.”