Lief dagboek, 

Respect. Dat is het enige wat ik kan zeggen. Een leerling uit mijn mentorklas wil van geslacht veranderen, namelijk van een jongen naar een meisje. Ik heb hier zo veel respect voor, omdat zij nog best jong is. Ze zit namelijk pas in de brugklas! Ze weet nu eigenlijk al dat ze in de toekomst wil doorgaan met haar leven als een meisje. Hiermee verandert ze natuurlijk haar hele toekomst.  

Ik ben met haar gaan praten vandaag. We hebben het natuurlijk gehad over hoe ze alles nu gaat aanpakken. Het klinkt natuurlijk allemaal goed en spannend, maar toch heb ik wat zorgen. We zitten immers nog steeds op een middelbare school. Leerlingen worden snel gepest en dat kan leiden tot schaamte.  

Nu zit ik thuis op de bank en ik ben aan het denken over dit onderwerp. Ik moet dit natuurlijk ook met de klas bespreken. De meeste leerlingen weten niet zo veel over dit onderwerp, dus ik zit te denken om er een klassengesprek over te houden. Ik vraag me wel af hoe ik zo’n onderwerp bespreekbaar moet maken. Het is best moeilijk om er met jonge leerlingen over in gesprek te gaan.  

Zelf staat ze heel positief in dit proces en haar ouders ook, vertelde ze me. Ze heeft veel aan haar ouders en zij staan volledig achter haar. Maar toch delen wij dezelfde zorgen: pikt de rest van de klas én de school dit goed op? Misschien is het ook een idee om met de ouders in gesprek te gaan. Misschien ben ik wel te nieuwsgierig, maar ik wil ook aan de ouders laten weten dat ik er voor hen ben, en ook voor hun dochter. Ik hoop dat ze alle steun van haar klasgenoten krijgt die ze verdient. Het is geen makkelijk proces en ze kan wel wat steun gebruiken.  

Dat klassengesprek gaat het volgende mentoruur plaatsvinden! Ik ben eruit! Veiligheid en eerlijkheid is belangrijk. Door dit gesprek denk ik dat de klas een betere band zal krijgen. Het komt vast goed met de klas! 

Liefs!