Lief dagboek,

Ik ben dit jaar mentor van een 2 havo klas. In eerste instantie begon het jaar heel rustig. Mijn collega´s waren zeer over mijn klas te spreken. Kortom: alles verliep op rolletjes, geen klachten.

Zoals elk jaar besteed ik tijdens mijn mentorlessen veel aandacht aan de zelfontwikkeling van de leerlingen. Ik vind het heel belangrijk dat er ruimte voor leerlingen is om zichzelf te kunnen zijn.
Ik merk dat leerlingen echt veel aan mijn mentorlessen hebben. Dit zag ik dit jaar ook bij twee meisjes uit mijn mentorklas.
Ze waren beiden heel verlegen en waren graag op zichzelf. Ondanks dat trokken de meisjes al snel naar elkaar toe en werden ze de beste vriendinnen. Zo ontdekten ze veel gezamenlijke interesses, waaronder hun kledingstijl. Ze gingen zich hetzelfde kleden: kleurrijke en drukke printjes, plateauschoenen, driekwartbroeken en soms droegen ze ook een korset over hun T-shirt. Daarnaast communiceren ze graag onderling in het Engels.

Helaas merkte ik steeds vaker dat medescholieren opmerkingen maakten over hun kledingstijl. Dit gebeurde zowel in hun gezicht als stiekem achter hun rug om. Ik heb het toen meteen samen met de meisjes besproken en beiden gaven aan dat ze er geen problemen mee hebben, omdat ze zichzelf er makkelijk voor af kunnen sluiten. Ik liet het er daarom toen ook bij.

Toch kreeg ik afgelopen weken ook steeds vaker klachten van collega’s. Zij gaven aan dat ze het niet gepast vinden dat de meisjes in het Engels met elkaar spreken.
Mij is dit nog nooit eerder opgevallen, omdat ik zelf Engels geef. Ik moedig het juist aan om Engels te spreken tijdens mijn lessen.
Ik vond dat ik er wel iets mee moest doen, want mijn collega’s hadden er tenslotte last van.
Ik heb daarom de twee meisjes opnieuw apart genomen. Ik vond het belangrijk om de meisjes niet te veel kritiek te geven, omdat ik bang was dat ze anders weer dicht zouden klappen zoals in het begin van dit schooljaar. Ik heb ze daarom gevraagd wat zij vonden van het verloop van andere lessen. Vervolgens haakte ik daarop in door te vertellen hoe de vakdocenten hun gedrag ervaarden. Ze pakten het goed op en begrepen wel dat het vervelend is voor hun docenten. We hebben uiteindelijk de afspraak gemaakt dat ze eerst met de vakdocent moeten overleggen of ze Engels mogen praten met elkaar tijdens de les.

Ik kreeg deze week zelfs al verschillende complimenten in de docentenkamer over dat de meisjes het nu zo netjes overleggen. Doordat het nu in samenspraak gaat, vinden zelfs meer collega’s het goed en dat vind ik fijn voor de meisjes.

Veel liefs!