Lief dagboek,

Ik wil je graag iets vertellen over vandaag.

Ik heb een pittige, maar achteraf gezien waardevolle dag achter de rug. Nadat mijn bus was vertraagd en ik óók nog eens door de stromende regen moest fietsen, kwam ik aan op school. Nog meer overprikkeld dan voor de reis naar school, begon ik mijn les Frans aan HAVO 3. De leerlingen voelden natuurlijk feilloos aan dat het niet helemaal goed met me ging; nog nooit had ik zó veel moeite met het stilkrijgen van een klas. Gelukkig zijn er altijd wel reddende engeltjes. “Jongens, stil! Ze probeert iets uit te leggen!’’ kwam bij Sophie vandaan die voorin de klas zat, omgekeerd om de andere leerlingen toe te spreken. Ik heb tijdens die les helaas een leerling moeten wegsturen. Daarna was de rust in de klas wedergekeerd, maar in mijn hoofd was het nog altijd chaos.

Ik heb echter ook een mooi moment meegemaakt. Voordat ik daar iets over vertel, moet ik eerst iets opbiechten, lief dagboek. Maandenlang loop ik al rond met het feit dat ik niet gevaccineerd ben tegen het coronavirus. Natuurlijk kan een vaccin iets goeds brengen, maar ik ben er gewoon nog niet klaar voor. Pfoeh… nu weet je eindelijk mijn grootste geheim van dit moment. Eigenlijk best gek dat ik iets zoals dat moet opbiechten, maar het voelt zo goed om het je nu eindelijk te vertellen en daarom doe ik het ook. Fijn dat jij naar me luistert zonder dat je kunt oordelen.

Het mooie moment ging als volgt:
Er stond een mentoruur op de planning. Ook dit keer was de luidste leerling honderduit over haar vakantie aan het vertellen. Een andere leerling vroeg aan mij of ik nog op vakantie was geweest. Ik slikte. “Ik wilde naar Frankrijk, maar als niet-gevaccineerde is het lastig om ver op vakantie te kunnen.” Monden vielen open: “Bent u niet gevaccineerd mevrouw?’’ Ik schudde mijn hoofd. “Ik ook niet!” riep een leerling door de klas. En zo volgden er meer. “Ik ben wel gevaccineerd, maar het is uw eigen keus, mevrouw,” zei een ander. Er ontstond een mooi gesprek en ik besloot het te laten gebeuren. Er heerst een heel taboe op je wel of niet laten vaccineren en ik vond het fijn dat dit taboe even werd doorbroken. Dat mijn klas zo respectvol en met begrip reageerde had ik niet durven dromen. Na een kwartier vervolgde ik met een warm gevoel in mijn buik de les en besefte ik hoe gelukkig ik ben met deze kinderen om mij heen. Wat houd ik toch van mijn baan!