Waarom moeten we nog ‘uit de kast komen’?

Als vrouw volgens de norm (hetero met een vriend), is het wellicht vreemd om deze column te schrijven, maar het blijkt toch nodig te zijn. Laatst las ik online weer een coming-out verhaal van iemand die ik totaal niet ken, maar het hield me weer bezig. Waarom is het nog steeds nodig om uit de kast te komen? Je komt toch ook niet uit de kast als je hetero bent?

Ik ben op het internet eens informatie gaan zoeken over de ‘kastmetafoor’. Vaak komen mensen er ergens in hun kindertijd of puberteit achter dat hun seksuele gevoelens of genderidentiteit niet overeenkomen met wat er van ze wordt verwacht. De kast omschrijft daarbij met weinig woorden de worsteling die voorafgaat aan het accepteren van en het uitkomen voor die gevoelens.

Met deze uitspraak wordt de suggestie gewekt dat het ‘uit de kast komen’ één gebeurtenis is, op één moment. Maar wat dan met de lesbienne die wordt gevraagd ‘haar man mee te nemen naar een feestje’ of de homoseksuele man die wordt uitgenodigd een hapje te gaan eten ‘en zijn vriendin mee mag nemen’. Deze mensen maken continu de keuze om ‘uit de kast te komen’ of niet.

De associaties die horen bij ‘nog in de kast zitten’ zijn ook ontzettend vreemd. Mensen die nog ‘in de kast zitten’ zijn ongelukkig, worstelen met zichzelf, hebben hun seksuele geaardheid nog niet geaccepteerd én zijn bang voor de reacties van anderen. Maar wie zegt dat? Als je in bepaalde situaties beslist om niet uit de kast te komen, zegt dat niets over hoe gelukkig je met jezelf bent, lijkt me.

Uit de kast komen betekent dus dat iemand eindelijk ‘zichzelf’ kan zijn? Dat gaat gepaard met opluchting en zelfacceptatie? Waarom doen we het mensen aan dat ze eerst moeten vertellen op welk geslacht ze vallen voordat zij gelukkig kunnen zijn?

Zoals straks al genoemd: als witte, hetero vrouw met een vriend heb ik nog nooit hoeven vertellen dat ik hetero ben en ik ken weinig mensen die dat wél hebben moeten doen.     Doordat we gebruik blijven maken van de kastmetafoor, houden we dit hele gebeuren in stand. Waarom zijn er dan geen kasten waar hetero’s uitkomen?

Als afsluiter dan nog dit, om nog even verder over na te denken: “Openlijk homoseksueel zijn moet dezelfde status hebben als openlijk heteroseksueel zijn. Je geaardheid hoef je niet te onthullen, je moet die alleen niet verborgen hoeven houden.” (De Hingh, 2020)