OPINIE
Over een paar weken wordt het WK voetbal in Qatar georganiseerd, een met bloed doordrongen Wereldkampioenschap zonder aandacht voor de mensenrechten. Ondanks deze situatie wordt er weinig geprotesteerd, terwijl er genoeg reden voor is. Lieve lezers, pak je PH-meter er maar bij, want dit wordt nogal zuur.

Een kort overzicht van de mensenrechtenschendingen in Qatar

• Seks met hetzelfde geslacht kan tot 7 jaar gevangenisstraf opleveren
• Arrestaties van ongetrouwde vrouwen bij zwangerschap
• Pers- en internetvrijheid is er niet en vakbonden zijn illegaal
• Als iemand niet komt opdagen op het werk, kan detentie of deportatie volgen

Vrouwen mogen onder andere niet:

• Werken in veel overheidsbanen
• Bepaalde vormen van reproductieve gezondheidszorg uitvoeren
• Een vrouw mag geen hoofdvoogd zijn van kinderen, ook al heeft ze na een scheiding de wettelijke voogdij
• Buitenlandse vrouwen moeten van een man toestemming krijgen voor het hebben van een rijbewijs, om te werken of voor een overheidsbeurs om te studeren

En verder

• Je kunt 5 jaar gevangenisstraf krijgen, als je nieuws verspreid wat Qatar niet zint. Qatar staat dan ook wat de persvrijheid betreft op de 128e plek
• Burgers en diplomaten worden verplicht om als beveiliger te werken tijdens het WK
• Tussen 2010 en 2020 zijn er minimaal 6751 stergevallen geweest bij werknemers uit slechts 5 Zuid-Aziatische landen, hiervan was 69% (4658) van de sterfgevallen te wijten aan een onduidelijke doodsoorzaak

De sportwereld zwijgt
Sport en politiek zijn gescheiden werelden zeggen ze, wat alle actualiteit verloren heeft. In Engeland werd bijvoorbeeld een tijdlang voor elke wedstrijd geknield als statement tegen racisme. Bij racistische geluiden stapten sporters van het veld. Ook zetten een aantal jaar geleden veel sporters en sportclubs hun sociale media-accounts offline in een statement tegen discriminatie. En we weten allemaal dat Rusland de komende jaren uitgesloten is van alle grote sportevenementen.

Sporters hebben invloed en een voorbeeldfunctie, dus die inzetten voor een betere wereld is natuurlijk te prijzen. Maar nu sporters écht het verschil kunnen maken in Qatar, hoor je ze niet. Het siert Van Gaal dat hij het belachelijk noemt dat het WK in Qatar plaatsvindt. Denemarken komt met protestshirts en de Nederlandse aanvoerder draagt een regenboogaanvoerdersband. Maar verder?

Geen acties
Sporters hebben zich nog altijd niet uitgesproken, waardoor in Qatar de slavernij en alles eromheen rustig doorgaat. Dit was te voorkomen als de voetballers hier meer druk op hadden gezet. Misschien maakt ze dat wel medeplichtig.  Nederlandse profvoetballer Wijnaldum, terechte voorvechter van de antiracismeacties, werd kwaad toen iemand vroeg welke concrete acties hij voor Qatar in gedachten had. In het racisme-gevecht kondigde hij aan met het team van het veld te lopen als het zover kwam, maar hij wilde dat niet met Qatar vergelijken. Wijnaldum toont zijn idealen, maar is niet bepaald consequent. Nu heeft hij namelijk écht de macht om iets uit te richten en dan blijft het stil. Bij alle sporters. Op Iran na, waar de voetballers protesteerden tegen hun eigen overheid, iets wat daar levensgevaarlijk is.

Goede eerste stap politiek 
In het programma van NOS op 3 gebeurde vorig jaar iets opmerkelijks vlak voor de verkiezingen. Politici Segers en Kaag gaven hun mening over het WK in Qatar.
Segers omschreef het WK als ‘het dansen op graven van mensen die een beter leven hoopten te krijgen’ en ‘een WK met bloed gebouwd’. Hij wilde het liefst een boycot. Hij noemde zichzelf een ontzettende voetballiefhebber, maar ernaar kijken, kan hij niet. Kaag noemde de situatie WK-onwaardig, het begin was er dus.

Kamervragen
Er volgden Kamervragen van de SP. Het antwoord van het verzoek om geen afvaardiging te sturen naar het WK, schoven ministers Blok en Kaag vooruit. Met als excuus dat Oranje zich nog niet had gekwalificeerd. Toen het wel aan de orde was, had Hoekstra de plek van Kaag overgenomen en hij zei: “We zijn in dialoog, er is al veel verbeterd en ik wil graag naar Qatar om het erover te hebben.”

De Nederlandse mensenrechterambassadrice noemt Qatar een voorbeeld voor landen in het Midden-Oosten, terwijl Human Rights Watch een rode kaart trekt voor de mensenrechten. Amnesty benoemt de misstanden, maar geeft aan dat er wel stappen zijn gezet. Ze zijn niet tegen een boycot, maar roepen er zelf niet toe op. Wel willen ze dat regeringen druk uitoefenen op de overheid in Qatar, wat niet wordt gedaan.

Hoekstra kreeg de vraag of hij graag zag dat het WK ergens anders plaatsvond. “Het kabinet heeft geen invloed op en zeggenschap over de processen van FIFA en speelt daarmee geen rol in de toewijzing van het WK”, was zijn ultragênante antwoord.

Conclusie
De wereld liet haar stem luid horen bij onder andere de ‘black lives matter’-demonstraties. Maar Google naar ‘protest Qatar’ en het blijft (op een aantal kleine uitzonderingen na) oorverdovend stil.

Hoe kan voor de moord op George Floyd miljoenen mensen op de barricades klimmen en voor 6500 omgekomen Aziaten iedereen stilvalt? Waarschijnlijk zit het antwoord in de nabijheid van de situatie. Floyd stond symbool voor een groter probleem en bracht veel herkenning bij andere zwarte mensen, terwijl deze situatie geen persoonlijke verbondenheid oproept. Het voelt alsof we de polonaise dansen op massagraven op een door bloedovergoten WK. Dat we dit laten gebeuren, is nog wel het meest pijnlijke

Ik hoop trouwens (in ieder geval voor jullie) dat mijn volgende stuk iets positiever wordt.

Mijn naam is Twan Driessen, ik kom uit Druten en ben 20 jaar. Verder studeer ik sinds 2021 Social Work aan de HAN, wat erg goed bevalt. De psychologie van mensen fascineert mij en het is waardevol mensen echt te helpen. Sinds een aantal weken loop ik stage bij Visio Grave VSO, een speciale school voor blinden en slechtzienden. Zelf ben ik blind vanaf mijn geboorte, maar ik heb niet op die school gezeten. Dit is mijn eerste stuk voor de Rosa en ik vind het interessant om ervoor te schrijven. Het onderzoek doen, feiten verzamelen en op basis daarvan een mening vormen spreekt mij aan.