Bekijk deze foto’s van de Rosa-redactie. Iedere dag worden duizenden foto’s op social media en Google geanalyseerd en gecategoriseerd (geframed). We herkennen er slimme dingen mee, zoals ziektes, maar we kunnen mensen er ook mee discrimineren. Dat doen algoritmen met foto’s en informatie (zoals likes en kliks) die wij ze zelf geven.

Zo creëren we frames en labels, die onze meningen beïnvloeden. En zo worden de algoritmes steeds krachtiger en de frames steeds sterker. Wij creëren eigenlijk onze eigen online en offline vooroordelen en beïnvloeden daarmee ook hoe we naar onszelf kijken. Daarom zijn wij benieuwd; welke labels ervaren ze zelf?

Karlijn Karsten
Als mensen mij voor het eerst zien op de werkvloer denken ze vaak: academicus, bookwise, streng. En… ze hebben niet helemaal ongelijk. Ik was onderzoeker, geef les in onderzoeksvaardigheden en kan streng zijn. Het onderzoeksvak heb ik verlaten, dat was nooit mijn passie. Ik wil de wereld in, mensen inspireren om nieuwsgierig naar elkaar te zijn en content maken. Maar wel met een onderzoekende houding. In gesprek met studenten zoek ik graag de verdieping; in gesprek met een klant vraag ik door naar de cultuur van de organisatie, naar normen, waarden en de belevingswereld. En als blogger zoek ik graag het eerlijke verhaal.

Monique Backer
Dagelijkse labels? Goeie vraag, nooit echt over nagedacht. En dat zegt misschien ook wel wat over mij.

Volgens vrienden ben ik een vrolijke positivo, empathisch, lijstjesfreak, creatief wonder, heb ik de bijnaam ‘nog eentje dan’ (doe graag als laatste het licht uit) en (be)leef ik muziek. En daar teken ik voor.

Kan vasthouden aan mijn gelijk als ik dat echt zo voel en sta in het midden van links en rechts. Werk het liefste op de achtergrond en stap vooruit als het moet. Ik ga slecht op onnodige negativiteit en onrechtvaardigheid. En… ik heb een zwak voor the underdog.

Levensmotto: Leven en laten leven.

Denise de Corte
De labels die ik ervaar zijn vaak gerelateerd aan de onderwerpen waar ik geïnteresseerd in ben, zoals kleding, sport, muziek of onderwerpen omtrent mijn studie Pedagogiek. Dit komt denk ik voornamelijk omdat ik dit opzoek, maar ik merk ook dat ik soms dingen te zien krijg waar ik het alleen mondeling met iemand over heb gehad. Zo had ik het bijvoorbeeld laatst met een vriendin over dat wij samen wilden gaan tennissen, en vervolgens kreeg ik tennisartikelen te zien op Facebook. Heel bizar, vooral als je je bedenkt dat ik het nog nooit heb opgezocht maar het er alleen over heb gehad!

Ruud Kroes

• Creatief (teamleidster: “Wil jij niet iets creatiefs doen met het team?”)
• Vrolijk (zoonlief: “Waarom doe jij altijd zo blij?”)
• Underdressed, informele kleding (collega: “In een korte broek naar het werk. Mmm…”)
• Omgevallen boekenkast (student: “Volgens mij weet u heel veel.”)
• Witte man van middelbare leeftijd met buik (risicogroep COVID-19, aldus NOS-journaal)
• Sociaal werker (manager: “Prototype sociaal werker, altijd een rugzak en wandelschoenen, dat bedoel ik niet negatief hoor.”)
• Niet normaal (andere zoon: “Waarom doe jij nooit normaal papa?”)
• Zingever, filosoof en schaduwkantonderzoeker (student: “Wat bedoelt u met schaduwkantonderzoeker?” Ik: “Lees Jung, vind je vast interessant.”)

Richard Sleegers
Papa, papa! is mijn vaakst gehoorde label met vier kinderen. Woef! Hoor ik ook vaak, met de verwachting dat we de natuur ingaan. Natuurliefhebber dus. Schatje wordt soms afgewisseld met ‘klootzak’ in mijn relatie, gelukkig wel in de verhouding 10:1. Studenten mogen mij nooit meneer noemen, maar gewoon Richard. In mijn jeugd hoorde ik bij de alto’s of punks, nu zit dat alleen nog in mijn hoofd (en niet meer erop). In mijn kerk ben ik broeder, van levensbeschouwing christen, maar ben ook een ‘relimigrant’, omdat ik als filosoof zoveel verschillende religies heb onderzocht. ‘Liefdevol (mede)mens’ poog ik te zijn.

Myrthe van Wijk

• Als student in de hulpverlening, noemen cliënten of collega’s me vaak ‘een jonkie’ wanneer ik mijn leeftijd noem. Als ik ze echter eerlijk vraag, schatten ze me helemaal niet als student in.
• Wanneer ik op het werk af en toe make-up draag (terwijl ik daar ’s morgens om 7.00 uur meestal geen tijd voor heb), zijn cliënten en collega’s verbaasd, want “Jij draagt toch nooit make-up? Ik had je helemaal niet zo ingeschat!”
• Als ik anderen vertel dat ik graag kinderen zou willen, reageert men vaak met “Maar nu nog niet toch? Je bent nog student, je moet nog uitgaan!” Als ik het label moet geloven, is het niet normaal dat ik al serieus over mijn kinderwens nadenk en moet ik een feestbeest zijn…

Bram Wicherink

Labels are for jars.

En? Komen ze overeen met de labels die jij had bedacht?