Nijmegen en Heumen bieden tijdelijke opvang aan Afghaanse evacués. Dat doen ze met de noodopvang Heumensoord. Tweedejaars Social Work-student Imanishi Kleinmeulman (30) loopt hier stage. “Veel van deze mensen laten zien dat ze een ongekend aanpassingsvermogen hebben.”

Imanishi loopt stage in het projectteam Heumensoord van Bindkracht10. Dit projectteam kijkt waar de behoeftes liggen van evacués. “En we zetten, met behulp van vele vrijwilligers en organisaties uit de regio, activiteiten op. Dit varieert van kindermiddagen (knutselen en spelletjes doen) tot sportactiviteiten en het faciliteren van ontmoetingen”, vertelt Imanishi.

Hoe is het nu op Heumensoord?
“Ik krijg altijd een beetje dubbel gevoel, als ik op Heumensoord rondloop. Zoals iedereen in de media kan lezen, zijn er behoorlijk wat vraagtekens over hoe deze opvang wordt vormgegeven. En ja, er is zeker een gebrek aan privacy en rust. En met het kouder en natter wordende weer, is het zeker geen ideale plek om te moeten verblijven. En dat is schrijnend.”

“Doordat wij ons voornamelijk richten op de invulling van waardevolle dagbesteding, zien wij ook een andere kant. Ik voel een saamhorigheid bij deze mensen, ze zijn dankbaar dat je er voor ze bent. En dat ze een beetje afleiding hebben van de ellende. De mensen zijn ontzettend leergierig, ze willen alles weten over Nederland, hoe is onze cultuur, hoe zit alles rondom zorg in elkaar et cetera. En ze willen de taal leren. Daarnaast hebben ze ook veel behoefte om mensen te ontmoeten.”

Waarom loop je stage op Heumensoord?
“Ik kon mij slechts een voorstelling maken hoe het is om in een noodopvang terecht te komen. Ik wil deze mensen dan ook graag helpen. Je komt in een soort tentenkamp en krijgt van de overheid weinig ruimte om een bestaan op te bouwen. Je zit met 1000 mensen op elkaars lip. Voor deze mensen wilde ik iets doen. Toen ik hoorde dat Bindkracht10 een projectteam opstartte om activiteiten te organiseren, wilde ik daar graag een steentje aan bijdragen.”

Foto: Bindkracht10

“Daarnaast vind ik het belangrijk en interessant om met mensen met verschillende achtergronden (zowel verschillende culturen als mensen met verschillende gevulde rugzakken) te werken. Werken met vluchtelingen wilde ik altijd nog doen. Hoe is het om je huis en haard achter te moeten laten en een nieuw bestaan op te bouwen in een ander land? Bij deze doelgroep heb je natuurlijk ook nog de onzekerheid;  waar komen ze terecht, mogen ze überhaupt blijven?”

Wat is het meest bijzondere dat je hebt meegemaakt?
“Het meest bijzondere is denk ik mijn allereerste ontmoeting. Wij waren voor het eerst op Heumensoord en haakten aan bij de kindermiddag. Daar hielpen we, maar we gebruikten deze middag ook om te kijken hoe het daar is. Mensen ontmoeten en kijken waar behoefte aan was. Al vrij snel kwam er een man naar me toe. Zijn kinderen waren aan het knutselen. Hij vroeg of ik kon helpen om iets te vertalen. Daaruit volgde een mooi gesprek over wie hij was en het werk dat hij deed. Toen we eenmaal in gesprek waren, greep hij eigenlijk direct de kans om een paar woorden Nederlands te leren. Hij vertelde me dat hij dit erg belangrijk vindt en een waardevolle toevoeging wil zijn voor de gemeenschap.”

“Dat leergierige komt eigenlijk in iedere ontmoeting wel naar voren. Dat vind ik bijzonder om te zien. Ik vroeg mij altijd af: als je alles moet achterlaten (al je spullen, je werk, je cultuur, je geboorteplaats, een deel van je familie), en je komt in een vreemd land terecht, wat doe je dan? Veel van deze mensen laten zien dat ze een ongekend aanpassingsvermogen hebben en een ongekende wil om iets van hun leven te maken. En steeds maar weer opnieuw opstaan. Dat raakt me.”

Wat wil je de lezers van Rosa nog meegeven?
“Dit vind ik een lastige vraag, naast wat ik hierboven zeg, waar denk ik een mooie boodschap in zit, wil ik ook de mensen meegeven dat ze vragen stellen over het onbekende. De evacués willen weten hoe het er hieraan toegaat. Maar het is ook goed om te weten wie zij zíjn, wat zij belangrijk vinden en waarom ze dingen op een bepaalde manier doen. Zo vroeg iemand eens of de evacués geen schoenen hebben, omdat ze slippers dragen. Ze hebben wel degelijk schoenen, maar toch dragen ze liever slippers. Wat ik wil zeggen is: soms vind je iets van een situatie, maar je bekijkt het vaak vanuit je eigen referentiekader. Stel ze de vraag. Dan weet je waar het vandaan komt. Ga het gesprek aan, dan leren we van elkaar.”

* Noot van redactie: op 30 november 2021 bleek dat Heumensoord tot uiterlijk 31 januari 2022 kan openblijven, omdat de evacués nog geen nieuw onderkomen hebben. Lees het laatste nieuws op de site van de Gemeente Nijmegen.