‘Waar ben je nou zo druk mee?’ Weet jij waar iedereen in de HAN mee bezig is? De HAN is meer dan alleen docenten en studenten. Iets minder zichtbaar, maar minstens net zo belangrijk is de ondersteuning. Lopen zij tegen vooroordelen aan? Zijn ze voldoende zichtbaar? Vier ondersteuners reageren op feiten en fabels.

Myrthe Euscher is managementassistente van de Academiemanager Onderzoek & Innovatie en gaat binnenkort voor academiedirecteur Fernand van Westerhoven aan de slag. “Het leukste aan mijn werk is de diversiteit. Ik mag meedenken en organiseren, ben bezig met procesbewaking en verbetering en heb veel contacten met collega’s en vanuit mijn werk bij CMV, ook met studenten.” Myrthe neemt binnenkort het werk over van Eva Biemans, nu nog de managementassistent van Fernand. Eva: “Ik vind het een uitdaging om iemand zoveel mogelijk te ontzorgen. Ik houd ervan om te plannen en te organiseren en met creatieve oplossingen proberen alles zo soepel mogelijk te laten verlopen.”

Ze doen allemaal hetzelfde [fabel]
Nu denk je misschien bij de ondersteuning vooral aan managementassistentes en secretaresses, maar ondersteuners hebben verschillende functies. Zoals René Bruijsten, de altijd lachende conciërge van de Groenewoudseweg, waar vooral de post-hbo, deeltijd en masteropleidingen van onze Academie zitten. “Het leukste aan mijn werk vind ik de interactie met de mensen die ons gebouw bezoeken en, niet geheel onbelangrijk, het faciliteren van de ‘1000 en 1 dingen’ die mensen mij vragen. Zo help ik bijvoorbeeld ’s morgens met ICT-zaken, zodat de lessen vlekkeloos opstarten en repareer ik een uur later de hak van een schoen van een medewerker met wat lijm en een spijker. Geen dag is hetzelfde en dat vind ik juist zo leuk!”

Saai, eentonig werk [fabel]
Faciliteren, regelen en de diversiteit aan taken. Het lijkt een overeenkomst tussen de ondersteuners. Dat beaamt ook Femke Bögels, procescoördinator Social Work deeltijd. “In mijn functie is het doel de organisatie van de opleiding, in het bijzonder voor de studenten, op rolletjes te laten lopen. Denk bijvoorbeeld aan het organiseren van de instroom van nieuwe studenten, de doorstroom van studenten in ons flexibele onderwijs, maar ook het organiseren en het faciliteren van het inleveren van toetsen. Het afgelopen jaar heb ik veel tijd gestoken in het verbeteren van de efficiency van diverse opleidingsprocessen en de implementatie van enkele nieuwe applicaties. Een divers takenpakket, waar ik na nu ruim 2,5 jaar nog altijd energie van krijg.”

René krijgt ook nog veel energie van zijn werk, ook al ziet hij nu minder mensen dan voorheen. “Conciërges binnen de HAN werken met zogeheten aandachtsvelden. Een aandachtsveld is een onderdeel van onze dienstverlening waarin je de contactpersoon bent voor de toeleveranciers, zoals het schoonmaakbedrijf, maar ook zaken zoals kunst en ongediertebestrijding. Op de Groenewoudseweg ben je contactpersoon voor alle aandachtsvelden. Dit is dus heel breed en vind ik echt superleuk, gezien mijn interesses erg breed zijn. Het onderhouden van deze contacten doe ik met erg veel plezier en ik leer hier dagelijks veel van.”

Kortom: hele diverse functies met veel verschillende taken. “Ja, er is een grote diversiteit aan verschillende soorten ondersteuners, terwijl we vaak over 1 kam worden geschoren”, vertelt Eva. Myrthe ziet dat vooral terug in het feit dat er geen apart functieprofiel is voor managementassistentes. “Het is verouderd.” Ook Femkes functie is niet te vergelijken met die van de andere drie: “Het is helaas ook een functie waarbij het niet altijd zichtbaar is waar je nu precies zo druk mee bent. Het is zo’n functie waarbij je pas in de picture komt als er dingen mis (dreigen te) gaan.” Myrthe stelt verder vragen bij de toekomstige werkplekken van ondersteuners. “Flexwerken, geen probleem, maar die open ruimtes met heel veel bureaus”, dat vindt ze minder.

Spin in het web [feit]
Toch heeft niemand het gevoel dat ze niet gezien en gewaardeerd worden. “Waardering en het gevoel ‘gezien te worden’ krijg ik voldoende van mijn collega’s, maar ook van studenten”, vertelt Femke. Dat heeft Myrthe ook: “Ondersteuners zijn de spil, zonder hen geen HAN.” Daar is René het ook mee eens: “Ondersteunend personeel is een belangrijk radertje in het grote geheel. Zonder het één werkt het ander minder.” Een spil, een radertje, het klinkt als een belangrijk element om het proces soepel te laten verlopen. Femke: “Het is een wisselwerking. Ondersteuning kan niet zonder het onderwijs. Onderwijs kan niet zonder ondersteuning.”

Ondersteuning negatieve term [fabel]
Past de term ondersteuning? Daar zijn ze het alle vier over eens: ja. “Het geeft precies aan waar het om gaat”, vindt Eva. Ondersteunen, dat doen ze. En ontzorgen. René: “We proberen daar waar mogelijk de gebruikers (van het gebouw) te ontzorgen zodat zij de focus op de voor hun belangrijke zaken houden.”

V.l.n.r. René Bruijsten, Myrthe Euscher, Femke Bögels en Eva Biemans.