Vorige week vond de 9e Child in the City conferentie plaats in Wenen, met ruim 350 deelnemers. Onze collega Sarah Trummer was er één van en doet verslag in deze blog.

Vorige week nam ik deel aan de 9e Child in the City conferentie, die plaatsvond in de prachtige zalen van het meer dan 130 jaar oude stadhuis van Wenen (als iemand geïnteresseerd is in de geschiedenis van dit mooie gebouw, hier is informatie in het Duits). Deze conferentie is een van de grootste conferenties rondom kinderen en hun rechten wereldwijd. Onderzoekers, professionals en organisaties vanuit de hele wereld waren vertegenwoordigd en deelden hun ervaringen op dit gebied. Ik vertegenwoordigde de KRAKE Family Community in een goed bezochte sessie over ‘Competing needs in public space’ en deelde informatie over het KRAKE project en in bijzonder over onze aanpak in de Family Community in een presentatie getiteld ‘Promoting children’s voices in livability issues in villages'(link onderaan de blog).

Het congres kende veel interessante bijdragen. Zo gaf de keyspeaker Tim Gill informatie over nieuwe onderzoeksresultaten over het onderwerp “What makes childfriendly cities successfull” en presenteerde zijn nieuwe model van participatie genaamd ‘beyond participation’ (zie Hub & Spoke Model). Dit model laat de complexiteit van geplande veranderingen zien, waarbij decision-makers centraal staan ​​en participatie er alleen een (belangrijk) deel van is.

Eén van de focussen van de conferentie was built capital, inclusief natuur en speeltuinen. Via built capital kunnen andere capitals zoals bijvoorbeeld social en human capital versterkt worden. De conferentie weerspiegelde de uitdaging van kinderen (en hun verzorgers) in de maatschappij om mediawijs te zijn (en niet media-verslaafd) en om ook te genieten van buiten spelen. Volgens veel sprekers hebben kinderen vaak geen mogelijkheden om (buiten) te spelen. Deze trend is wereldwijd te zien, omdat er vaak geen tijd is voor kinderen om te spelen, of er geen faciliteiten zijn of er andere restricties zijn. Verdere problemen zijn de overname van de straat door auto’s, het tekort aan sociale banden tussen mensen in de wijken, die naar een cultuur van angst en ‘shrinking horizons’ zou leiden (het bereik waarin kinderen zich mogen bewegen). Dit heeft invloed op het leven van kinderen: gevaarlijke steden (of dorpen) bevorderen een generatie die altijd binnen is.

Een andere spreker, ontwerper Ankita Chachra, probeerde dit probleem in Brazilië te bekijken vanuit “de hoogte van 95 cm”, de visie van de toekomstige generatie die de straten zal bewonen. Het doel was om zo weinig mogelijk geld te investeren en tegelijkertijd de grootst mogelijke uitkomsten te krijgen, om gevaarlijke auto’s van plaatsen te verwijderen waar kinderen zouden spelen en om daarnaast kinderen buiten hun huis te brengen zodat ze samen kunnen spelen en volwassenen gezellig samen kunnen zijn met anderen. Deze doelen worden bereikt door het gebruik van verf op de straat in een buurt. Aanvankelijk was dit bedoeld als een festival van een week. Het bleek dat niet alleen de kinderen naar buiten gingen en de straat hun eigen maakten door met elkaar te spelen, ook volwassenen vonden het leuk om elkaar te ontmoeten. Dit bracht ook een toename van het inkomen van de winkeliers in de buurt. Een van die winkeleigenaren startte een petitie om de inkleuring van de straat permanent te maken. Het werkte en is nu een gangbare praktijk, ondersteund door de gemeente op veel plaatsen in Brazilië.

Zoveel mensen te ontmoeten die niet alleen geïnteresseerd zijn in kinderen en hun rechten, maar die ook concrete interventies / preventies en concepten rond dit thema presenteren, was erg inspirerend. Om ervoor te zorgen dat kinderen (maar ook volwassenen!) gezond en gelukkig kunnen leven en opgroeien, is een veilige en stimulerende omgeving, die ook gelegenheid geeft om te spelen, essentieel. Speelplekken, die ontworpen zijn vanuit het zicht van 95 cm, spelen een grote rol in dit proces, dit is ook wat we ervaren tijdens de workshops die we met de Family Community houden. Ze geven kinderen de mogelijkheid om met elkaar te spelen (zonder ouders!) en zijn daarom een ​​belangrijke tegenhanger van de gedigitaliseerde wereld, omdat ze niet alleen beweging stimuleren, maar ook sociale interacties (binding en overbrugging) tussen verschillende culturen, sekse en religies.

Link naar de presentatie: Promoting children’s voices in livability issues in villages

Link naar de samenvatting van de presentatie: Child-in-the-city-conference-abstract.pdf (han.nl)