‘Dorpen in de Nederlandse grensregio zijn ‘ver’ van alles en ervaren problemen zoals krimp. Dit is het stereotype beeld van grensdorpen. Maar bij de landsgrens houdt de wereld niet op. Oplossingen kunnen juist vlak over de grens gevonden worden.’

‘Nederland kent 580 kilometer grens met Duitsland en 460 kilometer grens met België. Langs deze grenzen liggen vooral plattelandsgebieden. Deze gebieden zijn in 2015 grotendeels aangewezen als krimp- en anticipeergebieden door de Rijkoverheid. Verwachte bevolkingsdaling en bijbehorende leefbaarheidsvraagstukken kenmerken deze gebieden. Dorpen krijgen te maken met het verdwijnen van voorzieningen zoals de school of de supermarkt, het wegtrekken van jongeren en een ouder wordende bevolking. De locatie bij de grens lijkt daarmee vooral van negatieve invloed op de leefbaarheid. Want die grens blijkt een barrière voor bijvoorbeeld sociale contacten en werkgelegenheid.’ (Melis, 2020, p. 34).

Dit is de eerste alinea van het artikel ‘Leefbare Duitse en Nederlandse dorpen’ dat in april is verschenen in Agora Magazine voor sociaalruimtelijke vraagstukken. Korrie Melis schreef na aanleiding van het KRAKE project een artikel over de grens. Hoe de grens tussen Nederland en Duitsland juist niet een barrière vormde, maar inspiratie en uitwisseling stimuleerde tussen dorpsbewoners uit Nederland en Duitsland. In het artikel gaat ze in op hoe in het project gewerkt is met zogenaamde Dorpendagen, wat daarbij werkte of juist lastig was. Omdat veel vraagstukken in Duitse en Nederlandse dorpen overeenkomen herkennen dorpsbewoners elkaars uitdagingen. De aanpak verschilt soms en dat maakte de uitwisseling tussen Nederland en Duitsland interessant.

Meer lezen of weten? Vanaf oktober is het artikel vrij te lezen op de website van http://www.agora-magazine.nl/. Tot die tijd kun je het via Korrie opvragen of het Agora Magazine kopen.