Die vraag werd gesteld aan vo, ho en wo-professionals, studenten en leerlingen tijdens een conferentie met de titel ‘Zelfstandig student worden: hoe doe ik dat… hoe begeleid ik dat?’. Deze werd 3 november jl. georganiseerd door het vo-ho platform.  Het doel was om zowel (toekomstig) studenten en professionals te prikkelen en te motiveren om met dit onderwerp aan de slag te gaan op hun autonome wijze.

De conferentie werd geopend met een theaterstuk van het Koningstheater academie. Hierin werd in beeld gebracht hoe studenten na de middelbare school in een wereld van zelfstandigheid terecht komen. Met scherpe humor en een knipoog naar de docenten speelde zij in scenes uit hoe leerlingen zichzelf in allerlei richtingen ontwikkelen om meer autonoom te zijn.
Na het theaterstuk, kwam Johannes Visser (De Correspondent) met voorbeelden van leerlingen die hij in zijn werk heeft gezien en gesproken. In zijn eigen pad naar zelfstandigheid ging hij voor zijn profielwerkstuk backpacken. In deze reis kwam hij erachter dat je veel autonomer in de wereld kan zijn dan hij van te voren dacht.

Er waren diverse workshops met een meer theoretische of praktische benadering. Vragen die hierin beantwoord werden, waren hoe autonomie in het brein werkt, of autonomie gelukkig maakt en hoe leerlingen keuzes maken.

Het beeld wat wij illustreerden is een vis die uit de vissenkom springt, op weg naar vrijheid. Vissen zwemmen echter vaak in een school, maar iedere vis blijft zichzelf. Dit is te vergelijken met het onderwijs. Tijdens de conferentie vormde alle bezoekers zelf ook een ‘school’. We hebben daarom iedereen bij binnenkomst een papieren vis overhandigd.  Op deze vissen schreven zij wat ze van de dag meenamen. Wat er zoal werd opgeschreven: ‘Laat ze op reis gaan!’, ‘Risico’s nemen’, ‘IK ben de BAAS’, ‘Regie over eigen leven; zelf bepalen wat goed voor je is’, ‘Autonomie heeft altijd met keuzes te maken’, ‘100 vissen = 1 school (en andersom ook)’

Meer informatie: Diede van Dorrestein