Susan Michielse is eerste jaars student Learning & Development. Ze neemt je mee tijdens een stagedag bij de School of Aircontrol van Defensie. 

De wekker gaat, ik snooze nog 1 keer voordat ik écht m’n bed uit moet. Het is 6 uur ‘s ochtends en tijd om op de staan. Vandaag ga ik een dag meelopen bij het Ministerie van Defensie in Apeldoorn. Ik open de gordijnen en er ligt een dik pak sneeuw, ik besluit maar te lopen naar het station. Daar heb ik afgesproken met Sophie, derdejaars student L&D. We pakken samen de Intercity richting Zwolle van 6:54. Wel fijn want ik heb geen flauw idee waar ik moet zijn en ben niet zo’n held met het OV. De reis duurt zeker anderhalf uur, dus genoeg tijd om te praten. Sophie heeft vandaag haar laatste stagedag. Na de overstap en busreis is het nog een kleine 10 minuten lopen naar de School of Air Control. Terwijl we richting het gebouw lopen, zie ik dat het helemaal omgeven is door een hek van zeker 2 meter hoog. Bij de ingang halen we een bezoekerspas voor mij op. De beveiliger zegt dat we eigenlijk een ‘officiële’ medewerker moeten halen om mij te begeleiden. Hij grapt dat ik er volgens hem niet gevaarlijk uit zie en we mogen gewoon doorlopen. ‘Voor deze ene keer dan’.

Jeroen, de stagebegeleider van Sophie, is wat later in verband met een afspraak. Een goed moment voor koffie. We gaan zitten in de hal en Sophie legt een beetje uit hoe het hier allemaal in elkaar zit. Iedereen die de KMA (Koninklijke Militaire Academie) heeft gedaan, loopt hier in militaire kleding, dat is even wennen voor mij.

Inmiddels is Jeroen gearriveerd, hij komt erbij zitten en geeft nog wat aanvullingen op het verhaal van Sophie. We doen een rondje op de afdeling, omdat iedereen in officiële kleding loopt val ik meteen op zonder camouflage. We gaan verder met de rondleiding door de rest van het gebouw. De afdeling gevechtsleiding is ‘top-secret’ dus die slaan we over.

De School of Air Control (SAC) leidt studenten op tot luchtverkeersleiders en gevechtsleiders. Dit gebeurt allemaal ‘binnenshuis’. Het is een erg intensieve opleiding waarbij de studenten hun eigen kamers hebben in een gebouw dat grenst aan de SAC. De studenten lopen, net als de medewerkers, ook allemaal in tenue. De opleiding duurt een jaar en bestaat uit verschillende blokken. Elk blok heeft zijn eigen leerdoelen die de studenten moeten behalen, dat zijn er in totaal meer dan 1300!

Tussendoor stel ik wat vragen aan Jeroen. Ik ben benieuwd op wat voor een manier hij samenwerkt met zijn collega’s. Hij vertelt dat het een combinatie is van individueel werk en samenwerken. Zijn naaste collega coacht de studenten van de SAC. Wanneer zijn collega er niet is, neemt Jeroen die taak over. Verder zorgt hij voor nieuwe ontwikkelingen binnen de opleiding, begeleid hij stagiairs en houdt hij het examenreglement up-to-date. Het werk is dus best wel veelzijdig. Jeroen is hier de enige opleidingskundige, dat vindt hij soms jammer. Het zou leuk zijn om iemand te hebben om af en toe mee te kunnen sparren, zegt hij.

Na de rondleiding gaan we lunchen. De kantine is in een ander gebouw dus we moeten een stukje lopen door de sneeuw, even lekker frisse lucht. Daarna drinken we nog een écht goede kop koffie in het Coffee Café.

Nu is het tijd om de opdracht van Sophie te bekijken. Op de netwerkmarkt had ik al het een en ander gezien, maar dat is alweer even geleden. In eerste instantie lag er een opdracht voor haar om de stof voor studenten van de SAC toegankelijker te maken, bijvoorbeeld in de vorm van een e-learning. Bij voorkeur iets dat ze snel zouden kunnen gebruiken. Een e-learning bouwen was een te grote opdracht. In plaats daarvan heeft Sophie informatiefilmpjes voor de opleiding gemaakt. Zo wordt de stof die de studenten nu alleen in boeken kunnen lezen, veel inzichtelijker gemaakt. En geloof me, het is écht ingewikkeld wat ze moeten leren. Ze gebruiken veel vaktaal, en je moet ook goed Engels kunnen. Sophie heeft hiervoor best wel op de inhoud in moeten gaan, om de video’s te kunnen maken. Zo zie je maar hoe veel tijd erin kan gaan zitten.

Bij de SAC hebben ze een eigen simulatietoren. Dat is een luchtverkeerstoren waarin studenten zo dicht mogelijk tegen de werkelijkheid aan, kunnen oefenen. Eerder tijdens de rondleiding was er geen oefening aan de gang, maar nu wel. Ik mag meekijken en heb geprobeerd om de oefening te volgen. Ze spreken alleen in zoveel codetaal dat ik er niks van kan maken. Wel vet om een keer te zien!

Ik kom weer terug op de afdeling en merk meteen dat iedereen een beetje jolig is. Een paar zijn met dode planten in loeizware plantenbakken aan het slepen en anderen komen net terug van een uurtje sporten. Het is natuurlijk vrijdag, iedereen heeft zin in het weekend.

Jeroen is net klaar met coachgesprekken, we praten nog wat over de opleiding. Hij heeft ook Learning & Development op de HAN gestudeerd, maar dan deeltijd. Elke dag komen dingen, die we bijvoorbeeld bij Psychologie of M&O leren, weer terug in het werk. Jeroen wijst naar zijn archiefkastje en ik zie allemaal bekende boeken staan. Hij heeft veel boeken van de studie bewaard en hij bladert ze regelmatig nog eens door om te kijken hoe het ook alweer precies zit.

De dag loopt langzamerhand tot een eind. We kunnen meerijden met Jeroen tot station Arnhem, scheelt weer reistijd, het is zijn ‘service van de zaak’. Ik vond het tof om een keer mee te lopen bij de School of Air Control. Het was mooi om te zien wat verschillende taken kunnen zijn van een L&D’er. Van het beeld dat ik heb gekregen in één dag, lijkt het me een fijne plek om je stage te kunnen lopen. Iedereen was erg vriendelijk en geïnteresseerd en aan die uniformen wen je vanzelf…

Susan Michielse