Erika Aalbers is deeltijd student bij Opleidingskunde. Zij beschrijft haar ervaring tijdens haar praktijkleerperiode.

Al bijna 20 jaar als operatieassistent werkzaam op het operatiekamercomplex (OKC) van een academisch ziekenhuis en nu sinds kort als opleidingskundige i.o. aan de slag met mijn project van Praktijkleren 2. Wat een schok was dat.

Als operatieassistent weet ik prima wat ik moet doen; instrumenten klaar leggen en aangeven aan de chirurg, anticiperen op noodsituaties, omgaan met de weerbarstige temperamentvolle persoonlijkheden van de chirurgen, etc.

Maar een opleidingskundige op het OKC? Moet ik me nu opeens anders gaan gedragen? Ben ik niet meer de Erika die ik voorheen was? Wordt er iets anders van mij verwacht? Wat wordt er überhaupt van mij verwacht? Welke rol heb ik nu eigenlijk binnen het OKC? Hoe zien de mensen mij nu ik deze rol/functie aanneem?

Allemaal vragen die door mijn hoofd spookten toen ik met mijn projectmatige deel van Praktijkleren 2 begon.

De studenten op het OKC zijn en blijven mijn “puppies” waar ik voor moet zorgen en mee moet werken, ook tijdens dit project. Tijdens het project ben ik samen met de studenten gaan onderzoeken hoe we hun betrokkenheid bij de organisatie het OKC kunnen verbeteren en waar het door komt dat ze het Medewerkers Betrokkenheid Onderzoek (MBO) zo hebben ingevuld zoals ze dat nu hebben gedaan.

Normaliter zijn de bijeenkomsten met de studenten meer een gezellig happening waar ieder zijn zegje kan doen zonder enige verwachtingen en structuur. Maar nu was het anders zowel voor mij als de studenten.

Het begon al bij binnenkomst: “Erika, wat heb je in die boodschappentas zitten?”. Een reactie van een andere student: “O jee, we hoeven toch geen gekke dingen te doen?”. Ze zaten er een beetje onwennig bij met grote vraagtekens in hun ogen. Uiteraard had ik een kleine tip van de sluier over deze bijeenkomsten op getild, maar het was spannend. Overigens vond ik het net zo spannend, want hoe zouden ze dit ontvangen, zouden ze mee gaan doen en zouden we tot iets constructiefs komen?

In het begin was het wat onwennig, maar door goede afspraken te maken over hoe we met elkaar om zouden gaan en wat er gebeurde met wat er tijdens deze bijeenkomsten werd vertelt, kwamen de studenten in een “werkmodus”. Zeker toen het bij ze door ging dringen, dat het over hen ging en dat we met elkaar aan hun situatie op het OKC gingen werken, gingen ze helemaal los. De urgentie van deze bijeenkomsten was blijkbaar doorgedrongen en konden we verder met de volgende stap van Kotter en Cohen ( 2002), namelijk een coalitie vormen. De coalitie waren de studenten zelf en ik als opleidingskundige als motor die de groep voortbewoog. Wat een kick gaf dat.

Toen het urgentiebesef er was, werden er mooie dingen gecreëerd en maakten we grote stappen door te werken met de krachtenveldanalyse (Remmerswaal, 2015). Uiteraard was dit voor hen geen gesneden koek, het was mooi om te zien hoe zij hier een eigen invulling aangaven en er mee aan de slag gingen. Mijn ondersteuning in dit proces was : bijsturen, hun vragen te beantwoorden en kritisch te zijn. Dit alles met respect voor de studenten en hen het gevoel geven dat zij belangrijk zijn en zelf hun oplossing gaan vinden.

Tijdens de tweede bijeenkomst kwam 1 van de unitmanagers van het OKC participeren in de bijeenkomst als “critical friend”. Ik vond dat wel erg spannend. Nog nooit eerder had zij gezien hoe ik werkte als opleidingskundige i.o. Hoe zou ze mijn aanpak van het project vinden met de studenten, want met de gediplomeerde operatieassistenten was gekozen voor een andere aanpak. Uiteraard had ik toestemming en overleg gehad hierover gehad met mijn praktijkbegeleider.

Aan het einde van de bijeenkomst sprak ik met de unitmanager voor een korte evaluatie van de bijeenkomst. Zij zei tegen mij: “Wauw, Erika dit is een mooie aanpak. Deze had ik ook graag ingezet bij de bijeenkomsten van de gediplomeerde collega’s. En wat een werk heb jij samen met de studenten verzet en zo mooi om te zien dat de studenten ook zelf enthousiast worden van deze aanpak”. Hoe blij kan je hier van worden en dat was de opsteker die ik nodig had. Zou mijn plekje als opleidingskundige op deze manier geborgd worden op het OKC?

Erika Aalbers

Deeltijd student Opleidingskunde