Rick van Hoeij is student bij Opleidingskunde. Hij was 24 oktober aanwezig bij de lezing van Hans Prinsen over Werkgeluk (De kunst van leren en werken).

Deze uitspraak deed mijn studieloopbaanbegeleider vorig jaar. Zij had het op haar beurt weer overgenomen van een gastspreker die het op zijn beurt weer had van een CEO uit Amerika.

Gelukkig worden deze wijsheden doorverteld aan anderen, zodat we allemaal een goede oneliner hebben om ons aan vast te houden.

Vandaag is het de beurt aan Hans Prinsen, partner van EMC Performance, die onlangs het boek De kunst van leren en werken heeft geschreven over werkgeluk op de werkvloer. Zijn motto: ‘’Minimaal 70% van je werk moet goed en leuk zijn, 30% valt onder de categorie niet leuk, shit happens.’’. Na een inventarisatie in de zaal – gelukkig is meer dan 70% van de zaal meer dan 70% tevreden – gaan we door naar wat je als HRD-er kan doen binnen je eigen organisatie om vitaliteit en duurzame inzetbaarheid te bevorderen. En van wie is dat eigenlijk de verantwoordelijkheid? Die van jezelf of de werkgever?

Hans Prinsen legt de vinger op de zere plek deze middag. Doe je werk waar je energie van krijgt of niet? Of zit je vast? En wat kan je er aan zelf aan doen om ervoor te zorgen dat het minimaal 70% wordt? De gevaren van werken op een plek waarvan je geen energie krijgt, zijn niet mals: stress, overspannenheid en een burn-out liggen op de loer. In een maatschappij waar je dagelijks een cursus ‘ont-haasten’, stressmanagement, timemanagement en aandachtsmanagement kunt volgen, is werken met de juiste energie een mooi referentiepunt om te kijken naar je eigen werk. Reflecteren is daarbij een vereiste. Hoe zit ik erbij vandaag? Hoeveel energie levert het werk me op? Of hoeveel kost het me?

Terugkijkend op de bijeenkomst, snijdt het mes aan twee kanten. Aan de ene kant is de input van Hans erg bruikbaar om te kijken naar je eigen rol als HRD-er en wat je binnen je eigen organisatie kan doen in het kader van vitaliteit en duurzaamheid. Aan de andere kant heeft Hans mij ook een spiegel voorgehouden: hoe vitaal en duurzaam inzetbaar ben ik zelf eigenlijk? Ben ik op mentaal, fysiek, sociaal en spiritueel vlak in balans of heb ik nog werk te verzetten?

Vitaliteit en duurzame inzetbaarheid van mensen op de werkvloer is hopelijk geen trend, maar een blijvende kernwaarde van waaruit organisaties kijken naar hun eigen personeel. ‘’Een leven lang leren’’ is daarbij de kerngedachte.

Na het college van anderhalf uur, stuur ik mijn bolide weer richting het zuiden van het land. Geïnspireerd door Hans en met een voldaan gevoel zet ik de radio aan waarbij het legendarische nummer Don’t Look Back In Anger van Oasis voorbijkomt:

‘’Slip inside the eye of your mind, don’t you know you might find, a better place to play?’’

 Rick van Hoeij

Afstudeerder Opleidingskunde