Terwijl bij het Capitool de ramen sneuvelen. De democratie van Amerika geraakt wordt door het briefje “We will not back down”,  ligt naast mij het boek ‘Een beloofd land’ van Barack Obama. Een land dat nu zó verdeeld is in twee werelden. Een pijnlijk voorbeeld met een enorme impact van stagnerende verandering. Ik moest eraan denken toen ik het artikel Als veranderingen niet meer maakbaar zijn las (Ardon, A. en Wassink, N., 2008). Daarin wordt een handelingsalternatief beschreven. Het wederzijds leren (Argyris, 1992) kan een hulpmiddel zijn om beweging te creëren daar waar het even niet zo lekker loopt. Maar ook een handreiking om de ander beter te begrijpen. En daardoor keuzes te maken op basis van meer informatie dan alleen je eigen zienswijze.

Een hulpmiddel waarbij het niet gaat om je gelijk te krijgen. Wél om resultaat te behalen. Door jezelf steeds af te vragen “mis ik iets?” help je jezelf een breed perspectief te houden. Je mist altijd iets, omdat je vanuit je eigen referentiekader denkt. Je eigen patronen volgt. Bekende paden kiest. Ontdekken hoe een ander tot een bepaalde beslissing komt.  Nieuwsgierig zijn naar de beredenering van je gesprekspartner. Het kan je helpen om een situatie van andere kanten te bekijken. Te leren van andere inzichten om zo zelf uiteindelijk een betere keuze te kunnen maken.

In de periode dat Obama de President-elect was, vormde hij zijn toekomstige overheidsdiensten. Ik vind het bijzonder om te lezen dat hij zich er bewust van was dat hij met name mensen om zicht heen had die dezelfde denkrichting hadden als hij. En dat hem dat niet altijd hielp om een zo’n breed mogelijk beeld van de werkelijkheid te vormen. Hij heeft mede daarom Bob Gates benaderd. Een republikein die in de periode van President Bush minster van Defensie was. Hij vroeg hem wederom deze functie te aanvaarden.

“Er was nog een laatste reden waarom ik Gates in mijn team wilde opnemen en dat was dat ik tegen mijn eigen vooroordelen wilde strijden”  (Obama, B., 2020, blz. 273).

Het is niet de makkelijkste weg. Maar wel een weg om resultaat te behalen. Alle valide informatie op tafel leggen en, wat mij betreft liefst samen, een keuze maken.

Ik gun het ons: wederzijds leren. Tijdens een wandeling, of via Teams. Vragen naar “kun je me helpen je beter te begrijpen” of “Kun je daar meer over vertellen? En laten we er vooral van genieten wanneer we dit gesprek weer aan kunnen gaan met elkaar, live. Weer eens in de ogen kijken. Blijvend nieuwsgierig zijn.

Dank aan de opleiding MMI van de Han voor het delen van deze mooie inzichten. Lees hier het artikel Als veranderingen niet meer maakbaar zijn. 

Christel Vissers