Marieke Isendam: ‘Ik geniet vooral van het diverse pluimage: studenten, gastdocenten, collega’s van andere opleidingen en academies, intern en extern, die mix is heel mooi. Het geeft veel input en ideeën en het houdt je scherp. De tutoren binnen het honoursprogramma zijn tevens alumni van het programma. Zo leuk om nu te werken met oud-studenten.’

Vertel eens iets over jezelf
Ik woon samen met mijn vriend Roel en zoon Jim van 8 in Nijmegen, in de wijk Brakkenstein. We hebben twee honden, twee vissen en twee wandelende takken.

Welke hobby’s heb je?
Ik ben graag buiten, houd van vogels op een Hans Dorrestijn manier, ik werk in de tuin en ik klus. Zet me aan een waterkant, in een natuurgebied of in een bouwmarkt en je hebt geen kind meer aan me. Ik heb me ook verdiept in crypto en whisky. Ik volg jonge kunstenaars en koop regelmatig hun werk, ik sport elke dag en ik lees. Ik verveel me nooit, heb altijd veel ideeën. En soms doe ik gewoon helemaal niks.

Welk boek of film spreekt je het meest aan?
Zoals met eigenlijk bijna alles: ik houd van variatie en afwisseling. Qua lezen houd ik wel meer van non-fictie en van biografieën. Ik lees graag over wetenschap, geschiedenis, biologie, reizen, kunst, misdaad en de levens van mensen. Soms ook een dichtbundel. Marieke Lucas Rijneveld is wat dat betreft een aanrader: de metaforen en de gelaagdheid van haar werk, hoe zij speelt met taal. Je kunt het tien keer herlezen en er steeds iets anders in vinden.

Wat is je favoriete muziek of lied?
Ik heb veel elpees en cd’s uit verschillende genres en het ligt aan de dag en het moment wat daarbij past. Het gaat van oude hiphop naar klassiek en van melodieuze techno via italo naar indie en metal. Spotify classificeert mij als ‘pionier’. 😉

Wat is je droom of toekomstvisie?
Om eerlijk te zijn plan ik mijn leven niet heel ver vooruit; het heeft al zoveel rare wendingen genomen… Het is een beetje als met een zelfrijdende auto: ik beweeg flexibel mee, af en toe stuur ik wat bij of trap ik op de rem, maar vooral: I enjoy the ride. Ik hoop gewoon mijn kind volwassen te zien worden, zo lang mogelijk in goede gezondheid tevreden te zijn en elke dag minstens een keer te lachen.

Een heimelijke droom is wel dat ze diabetes type I op een dag kunnen genezen. Dan geef ik een feest dat zijn weerga niet kent.

Wat doe je binnen APS?
Ik coördineer al tien jaar (!) het honoursprogramma. Hierbij was ik ook in de uitvoering redelijk actief, dat wordt nu wat minder. Daarnaast ga ik per september starten als wijkdocent bij HAN SENECA en sinds kort ben ik ook nog projectleider binnen het team APS Leven Lang Ontwikkelen (LLO).

Welk verhaal ligt ten grondslag aan wat je bent gaan doen?
Omdat ik heel breed georiënteerd ben, vind ik het soms lastig in mijn werk focus aan te brengen en er een samenhangende loopbaan op na te houden. Maar misschien hoeft dat ook niet. Misschien bewandel ik niet de meest logische route, toch zit er een soort van lijn in mijn functies. In mijn werk zie je de verbreding, de afwisseling, de verschillende perspectieven en ideeën terug. In verbinding met anderen nieuwe dingen ontwikkelen en neerzetten, oplossingen bedenken. Maar ook de ontwikkeling van mensen. En alles wat ik doe is interprofessioneel.
In mijn rol bij het honoursprogramma kwam op een bepaald moment alles samen: ik was betrokken bij ontwikkeling, uitvoer en coördinatie. Daarbij deed ik onderzoek naar honoursonderwijs binnen een consortium én zat ik in een HAN-brede honours-adviesgroep waar we meer op beleidsniveau bezig waren. Ideaal.

Werk je samen met anderen?
Natuurlijk! Je kunt niet zonder anderen. Ik geniet vooral van het diverse pluimage: studenten, gastdocenten, collega’s van andere opleidingen en academies, intern en extern, die mix is heel mooi. Het geeft veel input en ideeën en het houdt je scherp. De tutoren binnen het honoursprogramma zijn tevens alumni van het programma. Zo leuk om nu te werken met oud-studenten.

Welke (mooie of bijzondere) resultaten heb je mogen zien in de praktijk?
Met name alles wat met groei te maken heeft. Bijvoorbeeld de groei van studenten, ieder op zijn eigen manier. De groei met het honoursprogramma van puur paramedisch naar studenten van alle opleidingen binnen het zorg- en welzijnsdomein. Daarnaast het mooie onderzoek rondom honoursonderwijs dat ik vier jaar lang heb mogen doen samen met de Universiteit Twente (CHEPS), Maastricht University (ROA) en de Radboud Universiteit en dat we hebben mogen presenteren op het EAPRIL congres in Tartu, Estland.

Wat is je motivatie om op dit vakgebied bezig te blijven? Wat drijft je?
Daar kan ik kort over zijn: vooral de studenten. Ik wil ze verrassen, inspireren en kansen geven. Ik wil dat ze met plezier naar de HAN komen. Ik wil dat ze weten dat ik ze zie. Zelf heb ik best een hobbelige jeugd en studententijd gehad, dus als ik anderen kan helpen op hun pad, doe ik dat graag. Maar ook: onderwijs op maat bieden en kijken hoe de zorg beter kan.

Wat is je (levens)motto?
Mijn vriend zegt dat ik niet het type ben voor levensmotto’s en dat hij zich zorgen gaat maken als ik er wel met een op de proppen kom. Het leven laat zich natuurlijk lastig vatten in een leus. Wat misschien in de buurt komt, is dingen in perspectief blijven plaatsen, rustig blijven en (slechte) grappen maken. Ik kan mezelf daardoor redelijk goed herpakken. Daarbij kijk ik altijd naar wat ik wél heb en zie ik schoonheid in vele dingen.

Wat zou je je collega’s willen vertellen of meegeven?
Hebben jullie een idee voor LLO (post-hbo): maak een afspraak met mij.
Hebben jullie een student die meer kan of wil: stuur ze door naar mij.
Zin in koffie of wandelen: mail mij.

Daarnaast: ga op het werk 1x per week ergens anders zitten en houd oprechte interesse in de ander. Denk in mogelijkheden, luister, deel je ideeën.

Aan wie geef jij straks het Estafette-stokje door?
Wienand Remkes of Marianne Roes