17 tafels, 49 pitches van 98 mensen en eindeloos veel koppen koffie. Op het congres Samen Sterk voor Volwaardig leven presenteerden 42 zorgaanbieders hun vernieuwende ideeën voor persoonsgerichte zorg. Een middag vol energie, zowel onder de pitchers als bij de mensen aan tafel die de ideeën beoordeelden. Met deze tekst blikt het Ministerie van Volksgezondheid Welzijn en Sport (VWS) terug op het congres dat zij 15 mei jl. organiseerden rondom het programma Volwaardig leven. Dit programma wil ertoe bijdragen dat de zorg aan mensen met een beperking beter wordt. Via een deelproject, genaamd “begeleiding-a-la-carte”, werd ruimte gegeven om te presenteren over innovatie en verbetering van persoonsgerichte zorg.

Bepakt en bezakt gingen wij vanuit het lectoraat Ethiek Van Verbinding met mensen met een Beperking (EVVB), samen met een aantal zeer fijne partners uit het werkveld (Siza, Zozijn en Pluryn), naar Bunnik om ons idee te presenteren. In een grote ruimte vol ronde tafels en slechte akoestiek, hielden wij onze pitch over hoe wij als dynamisch en lerend netwerk professionals kunnen ondersteunen in het bieden van goede zorg.

Aan elke tafel zit een team van beoordelaars, waarbij de cliënt, de naaste en de zorgprofessional de belangrijkste leden zijn. Elke tafel buigt zich over drie pitchvoorstellen. Inge Redeker is senior adviseur bij Vilans en tafelvoorzitter. Ze is onder de indruk van de creatieve pitches die ze die middag heeft gezien. ‘Bij één van de pitches maakte de presentator een grote tekening op tafel. Erg mooi. Dat neem je toch mee in je beoordeling.’ Deze tekst geschreven door het VWS geeft ons een mooi compliment. Onze collega Diana Rodenburg (werkzaam bij Siza) heeft tijdens de pitch beeldend betekenis gegeven aan ons verhaal over hoe morele reflectie kan bijdragen aan betere zorg voor Piet. Piet is een man van middelbare leeftijd, wonend in Arnhem. Piet heeft een verstandelijke beperking én een bijzondere jas, genaamd zijn “jatjas”. Een lange leren jas met veel zakken. Deze jas trekt Piet aan wanneer hij naar de supermarkt gaat om flessen drank te stelen. Piet maakt er een sport van zoveel mogelijk te “jatten” en vertelt daar trots over aan zijn omgeving en zijn twee begeleiders. Deze twee begeleiders zijn het niet met elkaar eens: de één zegt de politie in te moeten schakelen wanneer Piet zijn jas weer aantrekt, de ander geeft aan daar niets voor te voelen. Voor beide standpunten zijn argumenten te bedenken, maar wat is nu goed om te doen? Professionals in de gehandicaptensector krijgen dagelijks te maken met dit soort vragen. Het bieden van goede zorg is simpelweg niet gemakkelijk, maar dat maakt het tegelijk ook zo boeiend.

Vanuit ons lerend netwerk hebben wij laten zien wat bijdraagt aan het bieden van goede zorg, én hoe we daar samen met het werkveld en de Beroepsvereniging van Professionals in Sociaal Werk (BPSW) vorm aan geven. Dat het VWS daar ook oren naar heeft, blijkt wel uit het feit dat wij ondersteuning gaan krijgen om onze ideeën verder te ontwikkelen. Hoe dit precies eruit gaat zien, merken we na de volgende ronde op 1 juli op het ministerie in Den Haag. We houden jullie op de hoogte!

Sanne Gruyters