Het Utrechtse UMC staat niet echt bekend om haar oriëntatie op het sociale domein, kennis uit ervaring en het ‘niet weten’. De afdeling psychiatrie werd enkele decennia geleid door prof. René Kahn – een kundige maar nogal stellige psychiater die ervan overtuigd was dat brein-doorbraken aanstaande waren.

Maar tijden veranderen. Het was woensdag 21 maart namelijk genieten in het Utrechtse Academiegebouw vanmiddag, waar Floortje Scheepers haar positie als hoogleraar aan het UMC officieel aanvaardde. Hoewel voorganger René Kahn in een mooi dankwoord werd geëerd, was vanaf de eerste seconde duidelijk dat Floor het heel anders aanpakt. Minder lineair, meer circulair. Meer sociaal en netwerkgericht, minder medisch en microscopisch. En bovenal: ruimte voor onzekerheid, ‘niet-weten’ en luisteren naar elkaar. Haar eigen netwerk zat in de volle zaal: talrijk en divers.

De tientallen (vooral mannelijke) hoogleraren, vooraan gezeten, kregen best wat te verduren: een publicatie alleen is geen innovatie, en zonder geploeter geen pracht. Ook zou het leuk zijn om gewoon eens een idee te omarmen dat je níet zelf hebt verzonnen.

Aan de oratie zelf was al een middagsymposium vooraf gegaan onder de naam ‘Rondom Zien’ met vier persoonlijke verhalen van ervaringsdeskundigen – zie hier voor het verhaal van Hans van Eeken. Zelf moest ik dit deel helaas missen – bezig met een subsidieaanvraag voor een project over ervarings- en professionele deskundigheid m.b.t. psychische problematiek.

Uitsmijter: hoogleraren mogen wel wat vaker ‘hoogleerlingen’ zijn – leren is per saldo belangrijker dan weten. En met die uitspraak moesten we het doen. We gaan het zien Floor, veel succes!