Ik hoor het mezelf vorig jaar tijdens mijn tweede stage nog zeggen: tijdens deze periode staat onder andere het lezen van een boek centraal. Mijn verhaal is nog niet af of het gezucht van mijn leerlingen is al begonnen. ‘Hé nee, mevrouw, moeten we nu echt een boek lezen?’ Ja, jongens, leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker!
Maar dat lezen kunnen we toch ook leuker maken?!

Het belang van lezen
Net als vorig jaar en net als op mijn vorige school stond onlangs ook dit jaar de volgende vraag weer centraal op mijn stageschool: hoe krijgen wij onze leerlingen meer aan het lezen? Want hoe zat het ook al weer? Waarom is het sowieso handig om onze leerlingen aan het lezen te krijgen? Stichting Lezen heeft er meerdere notities over geschreven en in haar visie stelt zij dat in de ontwikkeling van kind tot volwassene voldoende aandacht voor lezen van essentieel belang is, omdat lezen toegang biedt tot nieuwe werelden en dit de lezer de gelegenheid biedt kennis te nemen en te genieten van de artistieke en intellectuele reflectie op onze maatschappij (Stichting Lezen, 2005). Daarnaast spreekt Stichting Lezen over het belang van het hebben van plezier in lezen. Beleving, identificatie en verbeelding van de te lezen tekst zijn hierbij voorwaarden voor het hebben van dit leesplezier.
Verbeelding….volgens de Dikke van Dale: ergens een beeld bij maken, iets visualiseren.

Belevingswereld
Toen ik juist in die periode tijdens mijn minor ‘drama’ de opdracht kreeg om een digital storytelling voor te bereiden en voor te dragen, was één en één, twee.  Tijdens mijn eerste leerjaar aan de deeltijdopleiding Nederlands had ik tijdens de lessen ‘didactiek’ ook  veel geleerd over de noodzaak van het aansluiten bij de belevingswereld van de leerlingen en dus was mijn keuze snel gemaakt. Ik besloot om een thema te kiezen uit de actualiteit en op basis van het boek  ‘de Gelukzoeker’  (Van Vendel en Elman, 2008) mijn leerlingen iets mee te geven over  het leven van een jonge vluchteling uit Afghanistan in Nederland.

De uitvoering
Nadat het thema was bedacht, was de rest eigenlijk een fluitje van een cent. Wat had ik nodig? Een paar spannende momenten uit het boek, bijpassende foto’s en enkele geluidsfragmenten. Met behulp van prezi besloot ik de presentatie in elkaar te zetten, de geluiden eronder te monteren en mijn verhaal uit te schrijven. Vervolgens een keer proefdraaien tijdens de minor, de feedback verwerken, maar dan voor de klas. Toch iets spannender dan gedacht! Ik besloot de digital story aan het einde van de dag te vertellen. Op naar mijn lokaal, gordijnen dicht, prezi klaarzetten en vervolgens op een bankje voor het beeld gaan zitten.
De leerlingen – allen eerstejaars vmbo-leerlingen – kwamen zoals altijd luidruchtig binnen. Zonder zelf te praten liet ik hen zitten en maakte hen duidelijk dat mijn les ging starten. Het werd stil. Met mijn presentatieklikker liet ik de prezi starten en ik begon met mijn verhaal.  De leerlingen luisterden ademloos en toen ik na ruim vijf minuten eindigde, klonk er zelfs een applausje. De leerlingen waren duidelijk onder de indruk. Het werd een mooie inleiding op de aankondiging dat er komende periode een boek gelezen én verwerkt gaat worden. Hoe anders dan vorig jaar waren de reacties van deze leerlingen!