Deze blog is geschreven door tweedejaars-studenten Leraar Nederlands. Zij schreven dit artikel voor het studentenblad STUD., dat wordt gemaakt aan de hand van het vak School en Media.

Er leven meer dan zeven miljard mensen op onze aarde. Al die mensen zijn anders, want ieder mens heeft zijn eigen identiteit. Wij Nederlanders hebben over het algemeen een identiteit met eigenschappen als: graag en veel klagen, niet één of twee, maar drie kussen geven, veel fietsen en het vieren van welbekende ‘kringverjaardagen’. Surinamers staan bekend om de verbroedering met de vele culturen in het land, elkaar omhelzen tijdens een begroeting, en om hun gastvrijheid. Loek van Ochten heeft Nederland voor een half jaar verruild voor Suriname om zijn minor hier te gaan volgen.

De tijd in Suriname
Samen met klasgenoten is Loek naar Suriname afgereisd. Hij kwam op een stageschool genaamd ‘Christus Koningsschool’, daar schrok hij van. “Ik als vrij uitbundige homoseksuele jongen, word ik daar wel geaccepteerd?” Loek besloot een professionele houding aan te nemen. De school hechtte (gelukkig) niet veel waarde aan het geloof. Hij werd geaccepteerd, kon goed overweg met de docenten, en hij kon zijn lessen aan de leerlingen moeiteloos geven.

Op straat ondervond hij pas echt hoe de Surinamers zijn. “Surinamers zijn echte nationalisten. Hierdoor is de slavernij altijd nog een beetje voelbaar wanneer ze een blank iemand zien lopen.” Loek vertelt dat je goed merkt dat sommige inwoners er nog moeite mee hebben. “Wanneer wij een meloen op de markt kochten, verhoogden ze even snel de prijs. Dit omdat ze het nog lastig vinden dat wij rijk zijn geworden door hun land.” Suriname is in crisis, maar wil nog altijd geen hulp van Nederland accepteren. “Ondanks deze tirannie in het verleden ontvangen de meeste inwoners je met open armen en word je door elke inwoner gevraagd om ’s avonds te komen eten.” De gastvrijheid van de Surinamers overheerst het drukkende gevoel van de slavernij dus gelukkig.

Is jouw identiteit veranderd?
Volgens Loek is hij zelf als persoon niet veranderd door zijn tijd in Suriname, maar is hij wel anders gaan denken over bepaalde zaken. “Voorheen had ik lak aan de zwartepietendiscussie. Ik dacht dan: doe niet zo moeilijk, ze zijn altijd al zwart geweest.” Maar door zijn ervaringen in Suriname heeft hij begrip gekregen voor mensen die zwarte piet zien als een zwart persoon die werkt voor een blanke man, Sinterklaas.

Naast de zwartepietendiscussie haalt hij ook het onderwerp vluchtelingen aan. “Ik heb zes maanden in Suriname gewoond, waar ik niet altijd door iedereen geaccepteerd werd. Maar ik koos er zelf voor en kon terug naar Nederland. Vluchtelingen laten alles achter, hebben geen andere keuze en worden niet geaccepteerd in ons land. Die mensen begrijp ik nu beter en we moeten ze echt helpen.”

Door het volgen van deze minor heeft hij veel meer empathie gekregen voor anderen die het niet zo goed hebben en niet geholpen worden met hun problemen. Hij verduidelijkt dit door het gevoel dat vluchtelingen hebben nog eens te benoemen. “Ik had voorheen geen goed beeld van hoe deze mensen zich voelen. Omdat ik zelf ook niet altijd door iedereen meteen werd geaccepteerd in Suriname, heb ik nu wel het gevoel dat we de mensen die zich ook niet geaccepteerd voelen moeten helpen.” Door zijn tijd in Suriname heeft Loek nu ook met eigen ogen gezien dat er mensen zijn die echt niets hebben, geen huis en geen geld. “Vluchtelingen laten alles achter, hebben geen andere keuze en worden niet geaccepteerd in ons land.” Dat kan volgens Loek niet meer, en we moeten deze mensen veel beter bijstaan.

Heb je nog een tip?
“Ik vind dat elke aankomende docent ervaren moet hebben hoe het is om les te geven aan verschillende culturen. Hierdoor kun jij als docent een les voorbereiden waarin iedere leerling zich veilig voelt. Iedereen heeft immers een eigen identiteit.” Hij vindt dat je zo een beter inlevingsvermogen krijgt, en je de leerlingen beter begrijpt. “Ik raad iedere student aan om een aantal maanden naar een ander land te gaan om zo te begrijpen hoe het er in die landen aan toegaat.”