Tessa van Antwerpen, 3e-jaars studente Lerarenopleiding Aardrijkskunde.

Op 10 februari ben ik samen met Naomi vertrokken naar Malawi. De heenvlucht naar Malawi ging iets anders dan gepland, want één van de drie vluchten was geannuleerd. Resulterend in nog meer spanning en stress, maar uiteindelijk kwamen wij op dinsdag 11 februari rond 15:00 ’s middags aan in Malawi. Visum kopen op het vliegveld, koffers ophalen en toen waren we gewoon echt in Malawi.

Na een nacht in de hoofdstad te hebben geslapen, gingen we op “doorreis” want we moesten nog een flink stuk naar het noorden van het land om bij het dorp te komen waar wij ook les zouden gaan geven. Na een lange rit van zo’n 5-6 uur waren we eindelijk aangekomen in Embangweni. Na een week te hebben geobserveerd op de TTC, de pabo in Malawi, was het tijd om aan de slag te gaan op de middelbare school!

Wij hadden een eigen huis in Embangweni, welke wij huurden van de school omdat deze op het schoolterrein stond. Wat betreft de maandelijkse huur voor het huis, tja dat betaal je in Nederland echt nooit! Wij betaalden 25.000 Malawiaanse Kwacha per maand, omgerekend zo’n 30 euro. Het grootste verschil vond ik toch wel de sanitaire voorzieningen. Wanneer je geen stromend water hebt, dan kan je jezelf vast wel voorstellen dat we geen riolering hadden en ook niet konden douchen zoals we dit gewend waren. In het begin vond ik dit best wel lastig, omdat ik mezelf wel hierop moest aanpassen. Ik bedoel douchen door met een kopje water over jezelf heen te gooien of naar het toilet gaan dat gaat stinken is niet echt wat ik gewend was. ‘s Avonds naar het toilet gaan deed ik sowieso alleen als het niet anders kon: de eerste avond ben ik heel erg geschrokken van de kakkerlakken die er zaten! Na een paar dagen was ik wel gewend en gingen deze dingen zonder problemen. Uiteindelijk went alles, echt waar!

Ik heb uiteindelijk vier weken lesgegeven op de middelbare school. Ik deed dit aan form 2, vergelijkbaar met de 2^e klas in Nederland. In Malawi is dit anders dan in Nederland. Om te beginnen had ik twee klassen van 55-60 leerlingen per klas en was de leeftijdsspreiding in beide klassen van 12-17 jaar. De lestijden waren maar 40 minuten en digiborden kennen ze niet, daar hebben ze krijtborden voor. Ik gaf 3 keer in de week Aardrijkskunde en moest wel telkens goed nadenken hoe ik mijn lessen ging voorbereiden. Waar ik in Nederland voorbeelden ken en heb geleerd die specifiek voor Nederland zijn, zijn deze in Malawi specifiek voor Afrika. Ik heb in bijna al mijn lessen wel werkvormen toegepast, om zo de manier van onderwijs in een andere vorm te gieten. Dit had ik bij mijn leerlingen geïntroduceerd als “the Dutch way”.

Nadat mijn lessen eigenlijk wel lekker liepen en ik hier voor mijzelf ook wel houding in had gevonden (Je zult toch echt in het Engels moeten lesgeven!) kregen Naomi en ik het onvermijdelijke bericht. Kees-Jan zei namelijk: “Zolang je niks van mij hoort, is het goed”. Dit ging dan voornamelijk omtrent het coronavirus wat toch op mondiale schaal speelde eind maart. Op 17 maart kregen we ’s middags telefoon van Kees-Jan dat hij adviseerde om z.s.m. terug naar Nederland te komen, omdat er steeds meer vluchten geannuleerd werden. Dit betekende met pijn in ons hart afscheid nemen van de leerlingen en richting de hoofdstad. Na een paar dagen in de hoofdstad te zijn geweest konden we op 21 maart terugvliegen en daarmee het einde van de minor in Malawi. Ondanks dat de minor abrupt was geëindigd, zou ik het zo weer over doen!

Gelukkig voor ons hebben we nog wel wat van Malawi kunnen zien, zoals Nkhata Bay aan Lake Malawi en zijn we in Luwawa Forest Reserve geweest en een aantal keer in Mzuzu. Ik ben zeker van plan terug te gaan, want de safari die we hadden gepland kon helaas niet doorgaan dus daarvoor moet ik minstens nog eens voor terug!

In de buurt bij Luwawa Forest Reserve                                                                                                Nkhata Bay
(ligt in de bergen)