Geert is tweedejaars student Pabo Arnhem

Stoere mannen worden er aaibare puppy’s van en geëmancipeerde vrouwen veranderen in aantrekkelijke meiden. Wat kan de nacht wel niet doen met een mens. Met mij kon het blijkbaar heel veel doen, dat merkte ik althans op de Zevenaarse werkweek.

Vaste prik op de donderdagavond is daar de spooktocht, enger dan eng en zwarter dan zwart. De liefde bedrijven in een dergelijke situatie is onmogelijk. Maar daar begint de werkweek natuurlijk niet mee, die begint iets meer dan 48 uur eerder, ergens halverwege de dinsdagochtend.

De dinsdag van de werkweek
Na het uitruimen van je tas, stond de spelletjeskermis op het programma. Meer spelletjes dan een gemiddelde kleuter kan tellen, zorgen dan voor 45 minuten vermaak. Winnen was onmogelijk door de ietwat verwarrende scoreformulieren, maar zelfs dat kan voor de gemiddelde tweedejaars pabostudent de pret die drukken.

Daarna begonnen de wolken te wenen en gingen we binnen verder met vermaak dat de fanclub van Pino leuk zou vinden, maar wij gelukkig ook. Van ordinair ‘kranten meppen’ tot kaartspelen, met een groep is het snel leuk.

Het begin van de avond stond in het teken van teambuilding. In groepen van 8 mannen/ vrouwen moesten bepaalde opdrachten worden gedaan (van liederen zingen tot mummies maken), in toepasselijke kledij. De winnaars wonnen niks bijzonders, want het is de pabo.

Later op de avond kon er ordinair gedanst worden in de eetruimte, terwijl de rustigere types de warmte van hun bedje opzochten. De volgende ochtend zou namelijk om half 8 het ´vuvuzela- lied’ alweer te horen zijn.

De volgende ochtend om half acht (tijdens het vuvuzela-lied)
Het werd een ochtend vol nog niet vereffende rekeningen, de stappers van de vorige avond kwamen ietwat brak uit hun bed, terwijl de einzelgängers makkelijker de weg naar het ontbijt vonden. Dat mocht ook wel, aangezien ook de woensdag weer bomvol was gepland.

De ochtend stond in het teken van de bosspelen, soms wat traag, maar leuk omdat we het zelden hadden gedaan. Van het ordinair veroveren van een vlaggetje tot ‘steen- papier- schaar’- extreme, het zat er allemaal bij.

De ‘spelen met een gouden randje’
’s Middags de ‘spelen met een gouden randje’, een pabotitel waar je spontaan luizen van krijgt en voor mij de reden was om te twijfelen aan alles wat met het onderwijscircus te maken heeft, viel uiteindelijk toch mee. De bedoeling was om bestaande spellen wat op te vrolijken, denk aan verstoppetje met een bal (“Wat is dan de functie van de bal?” Géén idee!).

’s Avonds de Bonte- Avond, of ‘Hollands got talent’, in de vorm van een vijfgangen diner. Iedere kamer kreeg van tevoren een voorwerp en een manier van vermaak (dansen, zingen etc.) en kreeg de kans dat te laten zien tussen de gangen door. Resultaat was een erg leuke presentator en een gezellige avond.

Een paar uurtjes later, voor het gemak donderdagochtend genoemd
De bosspelen die we ’s ochtends deden, verbleken bij de rest van de dag. Ik ga ze dus ook amper noemen. ’s Middags, toen begon de donderdag pas echt. Toen gingen we namelijk de sport- en spelochtend voorbereiden, die we de volgende dag moesten uitvoeren op een basisschool in de buurt. In groepjes van +/- 8 bereid je het d.m.v. een draaiboek voor, wat moet worden goedgekeurd door de leiding. Dan zoek je materialen uit die je nodig hebt en krijg je de helft van wat je vraagt, zo simpel is het.

Overleg met basisschool
Toch ben je daar de hele dag mee bezig. Zoals het hoort bij een dergelijk project, moet je even langs bij de school in kwestie om wat te overleggen en er moet nog het één en ander worden aangeschaft (denk aan prijzen etc.) Daarmee is de dag dusdanig gevuld, dat het volgende programma onderdeel pas ’s avonds laat was.

Dat was dan ook een forse, al even genoemd in de inleiding. Het was namelijk de spooktocht, die eerst feestelijk werd ingeleid met een mooie legende, verteld door Tom, één van de leerkrachten. Daarna waren de spanningen zo hoog, dat de tocht door het bos, met onderweg verkleedde begeleiders die nog enger waren dan normaal, een helse onderneming werd. Gelukkig heb ik ook dit trauma verwerkt en weet ik niet meer, dan dat het een erg gezellige en enge avond is geworden.

De dag de oordeels
Het is vroeg als de wekker gaat, dit keer niet gezet door iemand van de ‘Kroew’, maar door degene die je je hele leven al ‘ik’ noemt. Je mag natuurlijk niet te laat komen bij een basisschool en dus gingen vele wekkers al rond zeven uur af. De haan werd wakker van het geluid, terwijl de slaapkoppen één voor één hun eigen ontbijtje smeerden in de eetzaal.

Om 9 uur begon na een uur voorbereiden op de school zelf, de sportochtend voor drie middenbouw- klassen. Negen studenten op eenentachtig werd voor ons een succes, ondanks dat het door de regen binnen moest worden gehouden. Na een gezamenlijke opening in de gymzaal, werden de klassen in zes groepen verdeeld. Drie gingen spelenkermis doen, de andere drie grotere gezelschapsspelen (denk aan ‘dirigentje’). Halverwege werd er gewisseld, aan het eind een winnaar bekendgemaakt.

Vier dagen gezelligheid
Dat einde betekende voor ons/ mij een einde aan vier dagen gezelligheid. Onthoud dus dit, ook al brengt Piet Paulusma het nog zo negatief, al heb je nog geen zin van tevoren: Gewoon gaan, je onthoudt de goede dingen en dat zijn er in dit geval, in het geval van de werkweek in Zevenaar aan het begin van het tweede jaar, erg veel!

Geert

Meer informatie over Pabo Arnhem