Fleur is tweedejaars student Pabo Arnhem

Vier dagen met je nieuwe klas op kamp, wat kon ik daarvan verwachten? Ik had al verhalen gehoord over dat we spelletjes zouden gaan doen, té veel spelletjes en over een spooktocht en een feest. Dat laatste sprak me wel aan, aangezien ik veel van feesten houd. Ohja, het thema was ‘’Proud to be fout’’.

Feest
Na vroeg opgestaan te hebben, fiets en koffer in de auto gedumpt te hebben, werd ik naar de Panoven gebracht. Daar wachtte de ‘’leiding’’ (meeste 2e en 3e jaars) ons op.

De dagen die we daar zaten hebben we inderdaad veel spelletjes gedaan, een spooktocht gehouden en hebben we ook flink gefeest. Dit allemaal in foute kleding, maar dan ook gewoon écht fout. Het waren steeds dezelfde mensen die ’s avonds in de bar over bleven om nog een feestje te bouwen en in de microfoon te zingen en ik was er daar natuurlijk 1 van. Het was erg gezellig.

Sportdag
De laatste dag hebben we op een basisschool een soort sportdag georganiseerd. Dit moest een dag van te voren allemaal bedacht worden, dus dat was haasten. Ook die dag was geslaagd, hoewel iedereen erg moe was de laatste dag. Logisch, als je elke avond laat naar bed gaat en erg vroeg op moet staan en natuurlijk de hele dag actief bezig bent.

Ik had vrijdag al erg keelpijn en ben dat weekend erna ook flink ziek geweest. En die maandag erop begon stage al…

Ik, en ik denk ook medestudenten, hebben veel inspiratie opgedaan tijdens deze werkweek. Nu kunnen we fris in onze nieuwe stage beginnen met genoeg ideeën in ons hoofd.

Stage
Maandag erop begon mijn stage. Ik loop stage bij de kleuters. Het was erg wennen, omdat kleuters nogal druk zijn en erg speels. Ze hebben hele verhalen te vertellen, zo ook aan mij. Ik was niet helemaal lekker en kon moeilijk praten met mijn verkoudheid. Wel jammer op zich, omdat ik er best zin in had.

Gelukkig was mijn mentor erg aardig en zei dat ik ook eerder naar huis mocht gaan als het niet ging. Ik bleef natuurlijk de hele dag, allebei de dagen! Ik heb zoveel meegemaakt in die 2 dagen. Kinderen die in hun broek poepen, plassen en kinderen die moeten huilen omdat ze niet naar de buitenschoolse opvang willen. Best sneu.

Ik kan me nog goed herinneren toen ik in de kleuterklas zat, dat ik ook van dat soort momenten had. Ook als ik naar mijn Surinaamse oppas moest. Als ik dan mijn moeder aan de telefoon had en haar stem hoorde, begon het huilen al. Als kind van 4/5 begrijp je niet waarom een Surinaamse vrouw praat als: ‘’Zet neer’’, ‘’Begin op te ruimen’’ en ‘’Ga slapen.’’ Dat is normaal bij hen thuis en gelukkig ga ik nu met plezier op bezoek bij ze.

Maar goed, na deze 2 stage dagen was ik toch wel erg moe. Ik ben benieuwd hoe mijn praktijktaken uiteindelijk worden en of ik het nog leuk ga vinden in de stageklas. Ik denk dat de bovenbouw mij toch het meest aanspreekt. Op naar de volgende 2 stagedagen!

Website Pabo Arnhem