Annemijn van Buuren, studente HAN Pabo

Daar staan we dan, in de aankomsthal op Düsseldorf. Na een reis van ongeveer 3 uur in het vliegtuig zijn we weer terug in een meer vertrouwde omgeving.

Als ik terug kijk naar het punt dat de reis begon vond ik het in het begin heel erg spannend. En kwamen er verschillende vragen in mij naar boven: ‘Wat als de groep nou niet zo leuk is?’, ‘Wat als ik het niet naar mijn zin heb?’, Wat als twee weken nou veel te lang is?’. Al deze vragen zijn als ik nu terug kijk echt helemaal voor niks geweest. Want wat hadden we een leuke, gezellige groep. We hebben afgelopen twee weken erg veel aan elkaar gehad. En wat hebben we veel van elkaar kunnen leren in verschillende opzichten.

De eerste paar dagen was het natuurlijk wel wat wennen. We zaten in het immens drukke Izmir, met een zodanige 4 miljoen inwoners. Dat is wel heel wat anders dan Nijmegen! Toen we de eerste paar dagen verschillende scholen hebben bezocht, hebben wij kunnen ervaren hoe groot de verschillen zijn tussen scholen. De ene school was een privéschool, heel groot opgezet en had kleine klasjes. Terwijl een klein dorpsschooltje er heel anders uit zag. Deze school had hele grote klassen en weinig leraren.

Als ik terug denk aan de buddy dag, begin ik gelijk te glimlachen. Dit was een dag waarin alle studenten een dag optrokken met hun Turkse buddy. Mijn buddy, Esma, was zo vriendelijk. Zij heeft mij alle mooie plaatsjes van Izmir laten zien. We zijn in het park wezen lunchen, vervolgens heeft zij haar huis laten zien waar ze met twee andere studenten woont. Hier zou ik deze nacht ook slapen. Vervolgens zijn we met de metro naar een groot shoppingcenter geweest. Wat ik erg fascinerend vond, want wij waren wel bijna een uur onderweg. En als je in Nijmegen naar ‘de stad’ wilt ben je misschien 10 minuten onderweg. Dit liet ook nog eens duidelijk blijken hoe groot Izmir wel niet was. We hebben daar toen rondgelopen en nog wat gedronken, dat mag ook wel met de warmte daarJ. Vervolgens mochten we natuurlijk ook dezelfde lange weg weer terug. S ’avonds hadden we met de hele groep afgesproken om samen te eten. Vervolgens zijn we met de hele groep naar het huis van een mede buddy gegaan en hebben we daar de hele avond gelachen en lol gehad met elkaar. Ik vond het leuk om te zien dat verschillende mensen met verschillende culturen toch zo’n leuke avond met elkaar kunnen hebben.

Als we dan eens terug kijken op alle evaluaties die we gehad hebben aan het eind van elke dag. Hierin werd natuurlijk besproken wat we allemaal hadden gezien die dag. Maar ook werden er typische vragen gesteld voor toekomstige leerkrachten. ‘Wat zou jij nou meenemen naar je eigen stageschool?’, ‘Wat zegt dit over ons?’. Hierover werd van alles gezegd, maar het vaakst wat naar voren kwam, was dat het bij ons wel wat relaxter zou mogen.

Ik kan denk ik wel voor de hele groep spreken als ik zeg dat we nog lang niet naar huis wilden. Wat hebben we het naar ons zin gehad en gave ervaringen opgedaan. Deze reis was ook nooit zo’n succes geweest zonder onze begeleiders. Ik wil iedereen echt enorm bedanken voor de super leuke tijd die ik heb gehad!