Anrien is derdejaars student lerarenopleiding Frans

‘Feedback’ is een veelgebruikt begrip op de opleiding. Voordat ik aan de opleiding begon, had ik er nauwelijks van gehoord en ik was daarom ook van mening dat het een zachtaardige term was voor kritiek. Bij feedback draaide het er echter om dat je te horen kreeg wat je moest verbeteren en hoe je dat kon verbeteren. Je had er dus wat aan. En om de pijn te verzachten, krijg je eerst te horen wat je wel goed doet.

Mijn allereerste keer voor een klas staan…
Nou, maar het gevoel blijft het zelfde. De allereerste keer dat ik op de opleiding voor de groep stond, was bij het vak presentatievaardigheden. Zonder voorbereiding, zonder voorbeeld werd ik voor in de klas neergezet en moest ik vertellen. Er was geen onderwerp bepaald, geen tijdslimiet vastgesteld. Ik moest gewoon vertellen. En ik was bang! Het liefst zakte ik door de grond. Waarover in hemelsnaam moest ik vertellen? En waarom keek iedereen naar me? Bij gebrek aan een luik in de vloer, keek ik naar de grond, verstopte mijn handen in mijn mouwen en praatte zachtjes. Help, waarom wilde ik ook alweer zo graag naar deze opleiding?

‘Positieve kritiek’
En toen kwam de feedback. Alsof het nog niet genoeg was geweest. Ik stond daar, me ongelooflijk kwetsbaar te voelen en dan gingen mensen ook nog zeggen wat ze ervan vonden. Noem het kritiek, noem het feedback, ‘I don’t care’. Het kwam evengoed hard aan. Met het schaamrood op mijn kaken ging ik weer zitten, maar ik had het gehad. Ik had voor het eerst voor de klas gestaan. Vele keren volgden en iedere keer kwam de feedback iets minder hard aan. Het scheelt dan ook dat jij ook je medestudenten af en toe eens lekker van ‘positieve kritiek’ mag voorzien.

Het was goed, maar…
Op een gegeven moment kom je met je feedback aan op een dood punt. Je kijkt zoveel naar presentaties van klasgenoten dat je op een gegeven moment nauwelijks nog weet wat je moet zeggen. Je blijft hangen bij: ‘je moet iets harder praten, maar je powerpoint was mooi en je keek goed de klas in’. Geloof me, als iemand dat drie keer tegen je zegt, hoef je het de vierde keer echt niet meer te horen.

Het is lastig om iets nieuws te zien bij iemand die je al zo vaak hebt beoordeeld. Over dat dode punt moet je even heen, maar je wordt uiteindelijk altijd gedwongen om iets nieuws te bedenken. Dus kijk je kritisch en vind je zodoende altijd weer iets om te zeggen.

‘Je groeit hier met alles eigenlijk’
Uiteindelijk constateer je zelfs dat je bent gegroeid in het feedback geven. Zoals je hier met alles groeit eigenlijk. Zelfs wanneer je er geen les in krijgt. Op de opleiding leer je veel dingen ‘ondergronds’, waardoor je altijd momenten tegenkomt waarvan je denkt: hé, ik wist niet dat ik dit kon! En dat is leuk, erg leuk. Dus nu kan ik feedback geven en weet ik dat elke brugklasleerling me naar heel ver weg wenst als ik ermee aan kom zetten. Hoera.

Anrien

Meer informatie over de lerarenopleiding Frans